Zakochana służąca recenzja

Nie wydaje Wam się, że mamy tendencję do romantyzowania przeszłości ? Wydaje nam się, że kiedyś było lepiej. Kiedyś miłość była prawdziwsza, mężczyźni bardziej męscy, a kobiety bardziej kobiece.

Jeśliby się w to jednak trochę zagłębić i zdjąć z nosa różowe okulary, dostrzeglibyśmy niesprawiedliwość ówczesnego świata, zakłamanie ludzi, nierówność społeczną i mezalianse.

Główną bohaterką „Zakochanej służącej” jest Marta Skowronek, która została oddana na służbę we dworze jako mała dziewczynka. Jej życie toczy się w Warszawie, u boku arystokratki, księżnej Sary Reszko. Marta, pomimo trzydziestu dwóch lat, nie miała dotychczas szczęścia w miłości. Jest oddaną służącą i powierniczką swojej pani. Całe jej życie kręci się wokół arystokratki.

Pewnego dnia, poznaje pocztyliona Waldemara Promyka i zakochuję się w nim, zdaje się z wzajemnością. Pewnego dnia otrzymuje jednak list, wzywający ją do natychmiastowego przyjazdu do rodzinnego domu. Kłopoty, które zastaje na miejscu, przewracają jej życie do góry nogami, a związek z Waldemarem staje pod znakiem zapytania.

Czy Marta stawi czoła kłopotom i zadba o własne szczęście? Czy poczciwy pocztylion może złamać niewieście serce?

„Zakochana służąca” to prosta opowieść o miłości, osadzona w realiach dziewiętnastowiecznej Polski. Autorka świetnie ukazuje, z jakimi trudnościami i przeciwnościami losu musiały mierzyć się niegdyś kobiety, niezależnie od statusu społecznego.

Ponadto przewijają się tutaj ponadczasowe wartości jak przyjaźń, rodzina i miłość i niezależność.

Książka została napisana prostym językiem, który ułatwia odbiór i sprawia, że książkę ciężko odłożyć. Główni bohaterowie szybko zyskują sympatię czytelnika, a ci drugoplanowi świetnie uzupełniają fabułę.

Choć „Zakochana służąca” to drugi tom cyklu, nieznajomość pierwszej części zupełnie nie zaburza odbioru. „Dom pełen tajemnic” opowiada bowiem historię księżnej Sary tuż przed wydarzeniami opisanymi w drugiej części. Autorka w świetny sposób nawiązuje jednak do wcześniejszych wydarzeń, co sprawia, że czytelnik zapoznany jest z najważniejszymi wątkami i nie traci przyjemności z lektury.

Zastanawia mnie tylko, czy postawa księżnej rzeczywiście byłaby tak akceptowalna w czasach, w których żyła, jak zostało to przedstawione w książce. Życie na własną rękę, z dala od męża, przyjaźń ze służbą i pisanie książek to dość dużo niezależności jak na dziewiętnastowiecznej damę.

Jeżeli lubicie powieści historyczne lub te, które choć fikcyjne, osadzone są w historycznych realiach, zdecydowanie musicie sięgnąć po książkę Wioletty Piaseckiej. Gwarantuję Wam dobrą zabawę i ostrzegam, książka jest z tych nieodkładalnych.