Tropiciel recenzja

Po przeczytaniu Strażnika, wiedziałam, że to seria dla mnie. Choć od początku podchodziłam do niej sceptycznie, szybko mnie do siebie przekonała. Było kwestią czasu, kiedy sięgnę po kolejne części, które czekały na mnie u rodziców. Wracając po świątecznej przerwie, wzięłam ze sobą drugi tom Zapomnianej Księgi.

Hubert budzi się we francuskim hotelu. Znów jest nastolatkiem i znów przebywa na szkolnej wycieczce. Jest dzień, w którym wraz z przyjacielem Ernestem mają wyrwać się z grupowego zwiedzania i pod Luwrem spotkać się z dziewczynami. Hubert jest jednak przerażony swoim snem, który wydawał mu się rzeczywisty. Pamiętając, co mu się przyśnił, rezygnuje z pójścia pod Luwr. Kiedy dochodzi do wybuchu, nie tracąc czasu, kradnie samochód i wraz z Ernestem wraca do Polski, by uratować rodzinę przez zbliżającą się apokalipsą. Czy uda mu się zdążyć na czas? Czy ktokolwiek uwierzy w jego proroczy sen? I czy bez wiedzy, co działo się przez siedem lat od wojny, uda mu się cokolwiek zmienić? Czy może raczej będzie podążał wyznaczoną ścieżką?

Czytając Strażnika zastanawiałam się, co się wydarzyło w czasie, którego Hubert nie pamięta. Cały czas miałam nadzieję, że chłopakowi się wszystko przypomni. W Tropicielu mamy opisane właśnie te siedem lat. Co stało się z jego rodziną i przyjaciółmi? Jak on sam radził sobie po końcu świata? Skąd jego wiedza o demonach, wyszkolenie wojskowe? Jak to się stało, że ze zwykłego nastolatka, stał się dobrze zbudowanym mężczyzną? Skąd wziął swoją pepeszę, do której był tak przywiązany?Tropiciel odpowiada na te i jeszcze wiele innych pytań, które mogły pojawić się w głowie podczas czytania pierwszej części Zapomnianej Księgi.

Paulina Hendel zabrała nas do świata, w którym z dnia na dzień życie, które znamy, przestaje istnień. Nagle wysiada elektryczność, technologia przestaje działać, a ludzi giną na tajemniczą grypę, która od pojedynczych przypadków przerodziła się w pandemię i wybiła większość populacji. Jak z tym wszystkim poradziło sobie społeczeństwo? Przetrwania nie ułatwia fakt, że w mroku czają się demony.

Tropiciel bardzo mi się podobał. Głównie przez to, że odpowiadał na większość pytań, które zadałam sobie, czytając Strażnika. Polubiłam Huberta, Ernesta, Alberta, Michała, Zuzkę i oczywiście Klakiera. Bohaterowie wydają się prawdziwi, choć ciężko ocenić jak naprawdę zachowaliby się ludzie w takiej sytuacji. Podobało mi się, jak autorka przedstawiła ten nowy świat i jak pomału tworzyła prawa i zwyczaje znane już ze Strażnika. W drugiej części praktycznie cały czas coś się dzieje, co mi bardzo przypadło do gustu - uwielbiam tego typu książki. Oczywiście były spokojniejsze fragmenty, by trochę odsapnąć, ale były to chwile na złapanie oddechu i lecieliśmy dalej z tematem.

Seria Zapomnianej Księgi ma mieć pięć części. Ja jestem dopiero po drugiej, a już nie mogę się doczekać, aż poznam w całości losy Huberta i jego przyjaciół. Jestem niesamowicie ciekawa, jak to wszystko się zakończy.