Gimbaza recenzja

"ɢᴅᴢɪᴇ ᴋᴏńᴄᴢʏ sɪę ɴɪᴇᴡɪɴɴᴏść, ᴛᴀᴍ ᴢᴀᴄᴢʏɴᴀ sɪę... ɢɪᴍɴᴀᴢᴊᴜᴍ".

"Gimbaza" to debiut literacki Autora , który rozpoczyna się dość nietypowo, bo od "słowa od autora", w którym pan Krzysztof (cóż za przepiękne imię) wyjaśnia czytelnikowi kilka kwestii.

Historia osadzona została w Łodzi. To 2007 rok, kiedy główny bohater po przeprowadzce do Łodzi rozpoczyna edukację w pierwszej klasie gimnazjum. Lektor, bo taką otrzymał ksywę od kumpli to nastolatek, który na nowo musi budować swoją pozycję wśród rówieśników. Nie jest stąd, dlatego ważnym dla niego są pierwsze dni w nowym środowisku. To właśnie wtedy zawiązuję pierwsze znajomości, rozpoczyna budować swoją pozycję wśród koleżanek i kolegów.

Osobiście nie jestem pokoleniem gimnazjów, swoją edukację zakończyłem na długo przed ich powstaniem. Jednak to nie zmienia faktu, że szkoły nadal istnieją, patologia nie przeminęła, a dzieci dalej przechodzą przez okres dojrzewania. Zmieniła się struktura, ale problemy pozostały.

Przemierzając przez strony tej historii wracałem wiele razy myślami do moich lat szkolnych. Przypominałem sobie różne sytuacje – niektóre podobne do tych przeżywanych przez Lektora – niektóre zupełnie inne. Młodzieńcze rozterki, istotne dla bohaterek i bohaterów książki, z mojej obecnej perspektywy tak błahe, pokazały mi jak ważnym jest, by nie lekceważyć tego czasu – my dorośli potrafimy tak łatwo bagatelizować to co ONI przeżywają, czego doświadczają. A to jest ICH i dla nich tu i teraz ma ogromne znaczenie.

To co jest ważne podczas czytania tej książki to fakt, by "pewne kwestie rozpatrywać stosownie do czasu i miejsca, bo to co wydaje się dziś znane i oczywiste, nie zawsze takim musiało być".

Autorowi składam podziękowanie. Odważył się napisać książkę, w której nie bał się poruszyć ważnych kwestii, m.in: *ukazał siłę i wpływ grupy rówieśniczej na jednostkę;
*pokazał, iż przemocowy nie zawsze musi być mężczyzna – mąż i ojciec – lecz zdarzyć się może, że to kobieta jest "czarnym charakterem";
*świad kiboli – mroczna przestrzeń, która ma ogromny wpływ na "plastyczny" umysł młodego człowieka.

Cóż, okres dojrzewania dla nikogo z nas nie był łatwym czasem. Życie na każdym etapie ma dla nas przygotowane lekcje. Czy udaje się nam je przejść łatwo czy nie, to często w dużej mierze zależy od tego jak jesteśmy ukształtowani. Młode osoby dopiero uczą się życie. Ważne, by przy nich być i ich wspierać.
__________
"Źle jest, gdy dzieje się krzywda, nieważne jaka. Gorzej jest, gdy nikt nie jest w stanie Cię zrozumieć. Jednak zdecydowanie najgorzej jest wówczas, gdy sam nie rozumiesz, że jesteś krzywdzony. Jeśli tak jest – czego Ci nie życzę – to wiedz, że kiedyś Twój organizm sam ci to powie. Tak to niestety działa. Zarówno psychika zacznie robić psikusy, jak i fizycznie Twoje ciało się zbuntuje. Dlatego moja rada: jeśli masz chwilę, zdystansuj się od wszystkiego i zadaj sobie serię pytań. (...) I radzę Ci: nie zwlekaj. Poczucie własnej wartości to podstawa ".