Niecierpliwe recenzja

Munyal znaczy Cierpliwość, a „Cierpliwość wypala kamień”…

O kobietach w islamie napisano już wiele książek. Można by rzecz, że Djali Amadou Amal nie odkrywa niczego nowego. Może i nie odkrywa, ale każde kolejne spojrzenie zwrócone na problem dyskryminacji kobiet, to następna cegiełka w budowaniu świadomości o ich krzywdzie. Tą opartą na prawdziwych historiach powieścią Amal przełamuje tabu związane z sytuacją społeczną muzułmańskich kobiet z Sahelu. Autorka, walcząca o prawa i edukację kobiet, opisała historie trzech, powiązanych ze sobą kobiet. Hindou i Ramla – przyrodnie siostry i Safira – pierwsza żona mężczyzny, którego ma poślubić Ramla. Wbrew woli uwikłane w aranżowane małżeństwa, bite, poniżane, gwałcone, upokarzane. Niekochane. Niezgadzające się ze swoim losem, pragnące wyswobodzenia się, zmiany. Niepoddające się wmawianemu im od dzieciństwa przekonaniu, że „Kobieta rodzi się przede wszystkim jako żona i matka”, i że „To normalne, że mężczyzna karze, obraża albo odsyła swoje żony”. Historie tych kobiet ukazane są na tle obyczajowości i kultury obowiązującej wśród ludu Fulanów, gdzie miejsce i rola społeczna kobiety zostały określone dawno temu i trwają niezmiennie aż po dziś dzień, sprowadzając kobiety do ich jedynego przeznaczenia: całkowitej uległości, posłuszeństwa i podporządkowania się mężowi. Stania się niewidzialnymi, ale zawsze gotowymi.

„Niecierpliwe” to wyrazisty obraz krzywd, jakich na co dzień doświadczają kobiety z Sahelu. Historie pełne bólu, naznaczone przemocą, brakiem wsparcia i niezawinionego cierpienia. Przejmujące, chwytające za serce, zmuszające do duchowego solidaryzowania się z gnębionymi kobietami.

– nie zgadzam się z tym zdaniem, jednak po przeczytaniu „Niecierpliwych” jeszcze bardziej cieszę się, że jestem Europejką, wolną od narzucania mi poglądów, zdolną do samodzielnego podejmowania decyzji, niebędącą pod męskim dyktatem, mogącą wyrażać własne zdania, mogącą kochać kogo wybrało moje serce, a nie społeczne i kulturowe uwarunkowania.