Niecierpliwe recenzja

Niecierpliwe … Spokojne … Oddane bezgranicznie … Posłuszne … Upokarzane …

Djaïli Amadou Amal przedstawiła niesamowite historie trzech kobiet, których losy są ze sobą powiązane. Ta opowieść to fikcja literacka, ale wiele w niej jest prawdy, biorąc pod uwagę życiorys autorki. Zapewne przemyciła w niej skrawki swojego trudnego życia, pokazała to, co odczuwała sama, od wewnątrz, co ją męczyło i utrudniało normalne życie. Wie, jak to jest żyć z mężczyzną, którego się nie kocha, którego jej wybrali inni.

Młoda Ramla zostaje przeznaczona starszemu od siebie mężczyźnie i pozbawiona złudzeń, że będzie mogła rozpocząć życie u boku ukochanego, którego siłą rzeczy musiała pozostawić. Hindou, jej siostra, zostaje wydana za brutalnego kuzyna, który codziennie się awanturuje i bije swoją żonę. Natomiast Safira, najstarsza z nich, przeżywa męki, gdy mąż, po dwudziestu latach małżeństwa, sprowadza sobie drugą, młodą żonę. Kobieta za wszelką cenę pragnie się jej pozbyć. Jaki będzie finał walki każdej z kobiet nie tylko z despotycznym mężem, ale i współżoną? Czy te kobiety, odważne i wartościowe, będą miały na tyle siły i odwagi, aby się wyzwolić z pęt zniewolenia i codziennej przemocy? Czy w ogóle możliwe jest, aby odejść od męża?

Autorka – na podstawie tych trzech historii - pokazała bardzo smutny i przerażający obraz życia kobiet w innej kulturze. Życie kobiet w Afryce to pasmo męki, nieszczęść i upokorzeń. Przemoc fizyczna i psychiczna to coś normalnego i codziennego. Kobiety są pozbawione wszelkich praw i przywilejów. Mają służyć panu, czyli swojemu mężowi, zaspokajać jego wyuzdane potrzeby seksualne, zajmować się domem i liczną gromadką dzieci. Słowem, mają być matkami, żonami i kochankami, gotowymi na każde skinienie pana i władcy. Małżeństwa w tej kulturze to nierówne związki poligamiczne, pozbawione miłości i ciepła, pełne pogardy i strachu, niemocy kobiet, które nie mogą mieć swojego zdania, a na pewno nie mogą go publicznie wyrażać.

Lektura skłania do refleksji i przemyśleń. Dlaczego tak w dzisiejszych czasach jeszcze jest na świecie? Tłumaczenie tradycją i inną kulturą do mnie nie dociera. A gdzie jest miejsce w tej inności dla kobiety? Dlaczego jest traktowana przedmiotowo? Kto mężczyznom w ogóle dał takie prawo i przyzwolenie? Ale obraz jest troszeczkę pocieszający, kobiety znają swoją wartość i powoli zaczynają walczyć o swoje prawa, prawo do edukacji i wykształcenia, do decydowania o sobie, do życia zgodnie z własną wolą. To proces trudny, ale możliwy do realizacji.

Opowieści są trudne i bolesne, obok nich nie można przejść obojętnie. O sytuacji kobiet w innej kulturze trzeba mówić głośno, nie można zbywać tego stanu milczeniem, nie można akceptować takich zachowań i dawać na nie ciche przyzwolenie.

Ten bardzo wyrazisty reportaż zostanie w nas na zawsze. Tego się nie da zapomnieć. Ale mając świeżo przed oczami obraz tych nękanych kobiet należy się cieszyć z tego, że u nas nie ma przyzwolenia na takie upokarzanie i traktowanie kobiet.

Polecam, znakomita, poruszająca i przenikliwa! Odważna i prawdziwa!