Mucha recenzja

Apoloniusz, zwykły agent ubezpieczeniowy, przez przypadek widzi więcej niż powinien i w ten sposób dostaje się na celownik gangstera Muchy, który ani myśli odpuścić swojej ofierze... Na szczęście Apoloniusz, postanawia nie poddać się łatwo i coraz to wymyślniejszymi sposobami próbuje doprowadzić Muchę na skraj egzystencji.
Sposoby jakimi zwykły agent, załatwił wielkiego gangstera, wywoływały we mnie niepohamowane wybuchy śmiechu.

Wszystko byłoby wporządku, gdyby nie pierwsze 40 stron książki, gdzie bohater mnie po prostu irytował. Wydawało mi się,że jego ulubione słowa to "cizia" i "panienka"... Nic sobie bynajmniej nie robił ze swojego stanu cywilnego (Żona Dorota, córka Sabina) i miałam wrażenie, że tylko czeka na okazję, żeby wskoczyć komuś do łóżka. Nie wzbudził mojej sympatii, ten "typowy" samiec i miałach ochotę porzucić lekturę. Na szczęście, nie uczyniłam tego i później autor wynagrodził mi wcześniejszą irytację.
Po 40 stronie już nie mogłam się oderwać i byłam bardzo niepocieszona, kiedy o 2 w nocy oczy same zaczęły mi się zamykać i musiałam się położyć.

Sam pomysł na książkę uważam za bardzo udany, nie trzymałam jeszcze w ręce niczego podobnego, przynajmniej napisanego przez polskiego autora (nie mówię, że nie ma, może nie natrafiłam jeszcze). Bohaterowie są niezwykle charakterystyczni, półświatek gangsterów, meneli, ludzi od wszystkiego, policja, hrabianka czystej krwi. Po prostu plejada barwnych postaci... A moje serce podbił menel Zenek...:)

Książka napisana jest nieskomplikowanym, czasami wręcz potocznym językiem co dodaje jej wiarygodności, bo w końcu byłoby dziwne gdyby menele mówili poprawną polszczyzną ;) Czyta się ją naprawdę szybko i dobrze (w moim przypadku pomijając początek)

Polecam, bo to duża dawka dobrego humoru, a te pierwsze strony na dłuższą metę mogę autorowi przebaczyć :)