Podniebna pieśń recenzja

Książka opowiada o Esce, na którą zła Królowa Lodu rzuciła urok. Uwięziła ją w pozytywce mając nadzieję na to, że zabierze dziewczynce głos, który był jej potrzebny do uzyskania całkowitej władzy nad Królestwem Erkenwaldu. Na szczęście Eska zostaje uratowana przez Flinta- młodego wynalazcę z Plemienia Futer. Dziewczynka musi nie tylko nie dać się złapać Królowej, ale również zagrać tytułową „Podniebną Pieśń”, aby zniweczyć plany złej władczyni. Czy uda jej się, czy może poniesie klęskę i Królowa Lodu przejmie władzę nad Erkenwaldem? Czy przekona Plemiona zamieszkujące Królestwo do wspólnej walki?
Na początku chciałbym wspomnieć o fabule, która jest niezaprzeczalnym plusem książki. Autorka serwuje czytelnikowi ogromną ilość przygód i stawia przed głównymi bohaterami dużo przeszkód do pokonania. Kiedy odnosimy wrażenie, że Eska znalazła bezpieczną kryjówkę, nagle wszystko się psuje. Akcja ma naprawdę zawrotną prędkość i nie mamy czasu się nudzić.
Książka jest napisana przyjemnym i lekkim językiem. Młodsi czytelnicy z pewnością nie będą mieli żadnych problemów ze zrozumieniem treści.
Chciałbym jeszcze napisać o moim spostrzeżeniu, a mianowicie o tym, że książka przypomina pierwszą część Opowieści z Narnii, czyli „Lwa, czarownicę i starą szafę” (nie jest to oczywiście jakieś duże podobieństwo). Myślę, że to po części przyczyniło się do tego, że książka mi się spodobała, gdyż ja Opowieści z Narnii bardzo lubię.
Podsumowując: książka naprawdę mi się podobała. Przepadłem za tym wspaniałym, mroźnym klimatem. Polecam tę pozycję wszystkim, którzy lubią zimę ;).