Mrok duszy. Część 1 recenzja

💓RECENZJA PATRONACKA💓

Dziękuję @mklaudiamax za zaufanie 🥰

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

Jest to kontynuacja książki pt. "Czerń rubinu". Historia opowiada o dalszych losach Luizy, którą poznaliśmy w poprzednim tomie.
Teraz jednak Jej życie nieco się zmieniło.

Po śmierci męża, kobieta jest pogrążona w rozpaczy. Nie ma się co dziwić, w końcu straciła miłość swojego życia. Luiza jednak nie chcę tego tak zostawić i zamierza zemścić się za swoją krzywdę.

Kobieta jest jednak chroniona przez Lukę. Okazuje się jednak, że śmierć Jej męża wcale nie jest tak oczywista...

Jest to z pewnością specyficzna historia. Jeżeli lubicie gatunek fantasy to z pewnością pokochacie tę serię. Jeśli jednak nie przepadacie za tym gatunkiem to również powinniście zapoznać się z historią Luizy i Drwala. Druga część nieco różni się od pierwszej. Tutaj jest zdecydowanie mroczniej, pojawia się wiele postaci. Jest motyw zemsty, zazdrość, intrygi.

Dosyć rozlegle rozpisane zostały emocje poszczególnych bohaterów. Dzięki temu możemy w pewien sposób zbliżyć się do nich i zrozumieć zachowanie.

Przygotujcie się na więcej szczegółów ze świata Mrocznych i Wojowników. W tej części mamy wiele szczegółów, które pozwalają nam lepiej ich poznać.

Sama Luiza natomiast jest zupełnie inna niż w "czerni rubinu". Wie o wiele więcej, rozumie o wiele więcej, przeżyła już sporo... Momentami jednak próbuje podejmować pochopne decyzję. W pewnym momencie postanawia działać na własną rękę...

Pojawia się także wątek innego ośrodka, który znajduje się we Włoszech. Stamtąd też jest Luka.
Ten osobnik zawładnie Waszym sercem równie mocno co Dawid Drwal🤭 Ma coś w sobie... Coś takiego, że dołączyłam Go do listy moich książkowych mężów 😅🔥

Polecam Wam zapoznać się z tą historią, bo Klaudia stworzyła coś nietuzinkowego. Ja - nie lubiąca fantasy - zauroczyłam się losami Luizy i Dawida. Jestem bardzo ciekawa co jeszcze na Nich czeka. Mam nadzieję, że niedługo wszyscy się przekonamy! Osobiście bardzo czekam na kontynuację a ptaszki ćwierkają, że to już niedługo... Oby, bo czuję leciutki niedosyt.