Mroczny sekret recenzja

W poniedziałkowe popołudnie wybrałam się do mało zagospodarowanej, jednej z niewielu księgarni w moim mieście. Byłam niemal pewna, że wyjdę z kolejną częścią "Darów Anioła", ale niestety ostatni egzemplarz został wykupiony (więc jak to w efekcie zazwyczaj bywa, muszę kupić ją prze intranet). Piorunując wzrokiem kolejne półki, natknęłam się na "Mroczny sekret" Libby Bray - czytałam o tej książce na empiku, zatem zadowolona popędziłam do kasy, a następnie w ciągu godziny "mijałam" pierwszy rozdział. Jest to pierwsza część trylogii "Magiczny krąg".
Powieść opowiada historię pewnej dziewczyny - Gemmy, która boryka się ze straszliwą przypadłością - nie chcę za wiele zdradzać. Książka dostarcza nam niesamowitego obrazu wiktoriańskiej epoki. Akcja zaczyna się rokiem 1895 (Indie), a kończy parę miesięcy później w dawnej Anglii. Autorka zadbała o to, żeby każdy kto czyta jej dzieło poczuł kurz przeszłości. Rzuca nas w świat wyrafinowanych rodów, dobrej szkoły, ułożonych dziewcząt, magii oraz dodaje coś od siebie - klimat i aurę tajemniczości, która mnie urzekła.
Muszę pochwalić panią Bray za niesamowite, działające na wyobraźnię (chociaż krótkie) opisy. Pomysłowość, ciężka praca i niezłomna wyobraźnia Libby, aż wylewają się spod okładki. Analizując treść utworu (w przerwach pomiędzy czytaniem - jedzenie, toaleta, spacer z psem), często odgadywałam co dalej nastąpi, np. moment odkrycia kim jest Mary, zamiary Felicity, decyzja Pippy pod koniec książki, ale to jeszcze bardziej mnie "nakręcało", czasami lubię mieć kontrolę nad tym co się wydarzy. Moja przewidywalność po części dopuściła do tego, że ta historia mnie oczarowała.
Z utęsknieniem czekałam na rozwijający się wątek między Gemmą i Kartikiem, którego się nie doczekałam, ale do skłania mnie ku zakupowi drugiej części. Muszę jeszcze wspomnieć o momencie, który wzbudził we mnie pewne emocje, a mianowicie sen głównej bohaterki z cyganem w roli głównej. Mimo, iż nie przepadam za śniadymi mężczyznami - czułam jak włoski na karku się podnoszą. Bray opisała go prosto, a jednocześnie zaspakajając mnie jako czytelnika. Jednak cieszę się, że głównym priorytetem tej części nie był romans, co dość często się zdarza, a autorka mogła się skupić bardziej na problemach przyjaźni.
Muszę dać również wielkiego plusa za okładkę, która tym razem mi się spodobała, pomimo iż jest na niej przedstawiona postać. Nie byłabym sobą, gdybym się do tego nie przyczepiła - nienawidzę tłumaczenia tytułów przez Polaków. "Mroczny sekret" już zajął miejsce honorowe na mojej półce.