Grota recenzja

Gdy sięgałam po „Grotę”, nie spodziewałam się, że dostanę opowieść, która niemal fizycznie mnie przygniecie. Marcel Moss nie tylko bawi się konwencją kryminału/thrillera, ale także analizuje mrok ludzkiej psychiki w sposób, który zostaje w głowie na długo po odłożeniu książki. Zanurzając się w mroczne karty „Groty”, czułam, jakby autor wciągał mnie w wir niepokojących tajemnic, gdzie granica między rzeczywistością a legendą zaciera się niczym mgła nad Runowskim Lasem.

Historia brutalnie zamordowanego nastolatka, przesiąknięta szeptami o słowiańskim demonie, od początku buduje atmosferę paranoi. Czarcia Grota jest jak magnes dla wszelkich lęków – zarówno tych pierwotnych, irracjonalnych, jak i tych zupełnie realnych. Jednak to nie Strzyga jest prawdziwym potworem tej opowieści. Prowadzący śledztwo komisarz Malczewski dobrze wie, że największe zło rodzi się w ludziach, często tam, gdzie nikt się go nie spodziewa. Spotkanie z rodziną Renderów, żyjącą na skraju lasu w izolacji od społeczeństwa, staje się kluczem do zrozumienia prawdziwej natury zła. Ich tajemnice są jak cienkie warstwy lodu – wystarczy jedno pytanie, by wszystko pękło i ukazało coś znacznie gorszego, niż można było przypuszczać.

Mocnym punktem „Groty” jest napięcie. To nie jest historia, w której można odetchnąć – każda kolejna strona dokłada kolejne cegły do poczucia duszności. Moss nie oszczędza czytelnika. Brutalność nie jest tu tylko dekoracją, a strach nie wynika z tanich chwytów – on czai się w szczegółach, w psychologii bohaterów, w cichych gestach i niedopowiedzeniach.

To książka, która boli. Duszna, ciężka, psychologicznie angażująca. Ale właśnie dlatego jest tak dobra. Autor mistrzowsko balansuje między atmosferą grozy a brutalnym realizmem, zmuszając nas do zmierzenia się z tematami, o których wolelibyśmy nie myśleć.

Czy „Grota” to książka dla każdego? Zdecydowanie nie. Jest niepokojąca i bezlitosna. Ale jeśli ktoś lubi thrillery, które wgryzają się w umysł jak zardzewiały hak i nie pozwalają o sobie zapomnieć – to jest lektura obowiązkowa. Ale uważaj – po jej przeczytaniu świat może wydawać się trochę mroczniejszy, a cisza w lesie nigdy już nie będzie taka sama.