Żelazny Wilk recenzja

Żelazny Wilk to moje pierwsze spotkanie z piórem Siri Pettersen. Nie czytałem trylogii Kruczych Pierścieni, jednak nie stanowiło to problemu, bo świetnie odnalazłem się w tym świecie, a podczas czytania wcale nie czułem, by jakieś jego elementy były dla mnie niejasne.

Juva jest łowczynią, polującą na wilki, która nienawidzi czytających, mimo że pochodzi z jednego z ich najbardziej popularnych rodów. Przed laty, za sprawą tragicznych wydarzeń, które ukształtowały jej późniejsze życie, postanowiła, że nigdy nie stanie się jedną z nich i odrzuciła swoje miejsce w organizacji, które przejęła jej młodsza siostra Solde. Gdy splot wydarzeń sprawia, że staje na drodze Vardarich, przedwiecznych, którzy potajemnie sprawują władzę nie tylko w mieście, ale i państwie, nie wie, że całe jej życie ulegnie zmianie.

Ta historia to niezwykle klimatyczna i mroczna fantastyka dla dorosłego czytelnika. Autorka nie szczędzi krwawych i często brutalnych szczegółów, które bardzo dobrze wpasowują się w schemat stworzonego przez nią świata. Mocno czuć tutaj nordycki klimat, nie tylko w samym nazewnictwie miast czy postaci, ale nawet w budowie i codziennym życiu miasta w którym toczy się akcja. Nawet sam tytuł świetnie oddaje wydarzenia, które poznajemy, ale jego meandry musicie odkryć już samodzielnie.





Muszę przyznać, że Żelazny Wilk mnie zachwycił, czego zupełnie się nie spodziewałem. Wraz z rozwojem historii widzimy rozwój Juvy, która z przerażonej nastolatki zmienia się w kobietę, która nie boi się stawić czoła zagrożeniu. Autorka przedstawia całą plejadę silnych żeńskich postaci, które nieraz są odważniejsze i bardziej zaradne od mężczyzn. A i tych, w różnym wydaniu tu nie brakuje.

Sama fabuła bardzo wciąga. Początek rozwija się niespiesznie, ale gdy przekroczymy pewien pułap i zaczniemy dobrze orientować się w tym świecie to ciężko się od tej historii oderwać. W połączeniu z niezwykle dobrym piórem autorki, książkę skończyłem zdecydowanie szybciej niż się spodziewałem. Im dalej zagłębiałem się w fabułę i mroczne tajemnice, które z bohaterami odkrywałem, tym bardziej kibicowałem Juvie do której moja sympatia rosła z biegiem czasu.

Czuję, że nie jest to świat z kartonu, a to co poznaliśmy w Żelaznym Wilku to jedynie jego ułamek. Nie mogę doczekać się by sięgnąć po poprzednią trylogię autorki, do czego Żelazny Wilk mnie zdecydowanie przekonał. Jeśli i ona trzyma podobny poziom, Siri Pettersen może dołączyć do grona moich ulubionych autorów.