Daleko od siebie recenzja

— Zobacz, dzisiaj przyszło. Wygląda prawie jak polska Jodi Picoult — mówię, podając mu książkę.
Zerka na mnie z przekąsem i dopiero po chwili czyta opis znajdujący się na okładce. Widzę, jak bardzo jest skupiony, nie chcę mu przeszkadzać, więc czekam.
— Mówisz o autorce? — dopytuje — Ja nie widzę podobieństwa, no może delikatnie.
Po tych słowach zabieram mu książkę z rąk i patrzę na niego wymownie. On zaczyna się do mnie uśmiechać, ledwo zauważalnie, ale dzięki temu wiem, że tylko się ze mną droczy.
— Mówię o wydaniu. Przyjrzyj się — podsuwam mu książkę jeszcze raz pod nos, żeby żaden szczegół mu nie umknął.
— Może trochę — odpowiada i bierze mnie w ramiona — Opowiesz, o czym jest?
Na te słowa przewracam oczami. Zna mnie tak dobrze, że wie, jak lubię opowiadać o książkach, a ja wiem, jak wielką przyjemność sprawia mu słuchanie mnie. Zaczynam się śmiać.
— Zaraz Ci opowiem, ale musisz przyznać, że ta okładka jest taka życiowa — przekrzywiam przy tym głowę — Zresztą jak cała ta historia — dodaję po chwili.

.

Agata Kołakowska jest dla mnie tegorocznym odkryciem. Choć kilka razy widziałam jej książki stojące na bibliotecznych półkach, jakoś nigdy nie zdecydowałam się po nie sięgnąć. Teraz głęboko zastanawiam się — w sumie dlaczego?

Dopiero ostatnio przekonuję się do takiej literatury — pięknej, obyczajowej, z wątkami miłosnymi. Choć książki Jodi Picoult pochłaniałam już od dawna i każda z nich zapadała mi głęboko w pamięć i serce, nie był to rodzaj literatury, po który sięgałabym nieprzerwanie. Agata Kołakowska i jej najnowsza książka "Daleko od siebie" spadała mi trochę z nieba, jeśli tylko mogę ująć to w taki sposób. Potrzebowałam takiej książki, choć nie ukrywam, nie odbyło się bez trudności.

Na samym początku pojawiło się zbyt dużo bohaterów do ogarnięcia. Zajęło mi to dłuższą chwilę, zanim połapałam się kto, jest kim, kto się z kim przyjaźni. I to chyba jedyne "ale" jakie mam do tej powieści. Poza tym historia była naprawdę ujmująca i jako czytelnik, mam ogromny żal do Ewy — jednej z bohaterek.

"Daleko od siebie" zmusza do refleksji, pozostawia skazę na sercu, a przede wszystkim porusza i sprawia, że nie da się zapomnieć. Dziękuję, że było mi dane przeczytać tę powieść.