Morze ciemności recenzja

Do przeczytania tej książki radzę przygotować stertę chusteczek i mnóstwo czasu bo od tej książki nie idzie się oderwać. Przepiękna historia młodej dziewczyny, która w wieku nastoletnim zostaje rzucona na głęboką wodę.
Anna to nastolatka, bardzo kochana przez rodziców. Ksiażka zaczyna się niepozornie od kupna starego domu na obrzeżach, bez wody,bez ogrzewania. To ma być najlepsze miejsce na ziemi tej rodziny. Niestety tragiczne wydarzenia nie pozwalają na to bo Ania będąc w szkole dowiaduje się najgorszego... w kilka chwil życie nastolatki rozpada się na milion małych kawałków. Traumatyczne wydarzenia i informacje jakie dziewczyna uzyskuje sprawiają, że nadchodzą złe myśli.
Zacznę od tego,że płakałam przez prawie większą część tej książki. Wniosła ona tyle emocji,tyle bólu i żalu,że współczułam bardzo bohaterce.Zacząć żyć samemu jako sierota mając przy sobie tylko ciotkę,która czyha na to by dostać pieniądze to nie lada wyzwanie. Bardzo poruszająca książka i tutaj śmiało mogę stwierdzić,że to najbardziej emocjonalna opowieść jaką kiedykolwiek w życiu czytałam. Jest tutaj widoczny ból i rozpacz a przekazany czytelnikowi tak,że wkrada się w głąb naszej głowy i nie chce wyjść.
Tak!naprawdę tak jest.Płakałam
długo nad tą książką bo jest nad czym.Książka wprowadza nas w świat nastolatki,która musi stać się silna i dorosła.A przedstawienie Ani jako narratora pierwszoosobowego doskonale daje nam poczuć co ona czuje bo autorka idealnie opisała każdą myśl bohaterki. Czasam miałam wrażenie,że trochę niepotrzebnie bo przez to książka wydawała się dość obszerna ale z każdą kolejną stroną wiedziałam dlaczego tak jest. Całość to zmaganie się z załobą po stracie rodziców ale jak to w życiu bywa zawsze ktoś wyciągnie do nas pomocną. Najpierw jest rozpacz,potem poczucie bezsilności,samotność,poczucie odrzucenia,z czasem pojawia się słońce i przykrywa te wszystkie złe chwile. Najpiekniejsze jest to, że pamięć pozostaje na zawszZ ..
Z całego serca polecam ❤️można się wzruszać, jest to nawet wskazane...