Moje ukochane T-shirty recenzja

Haruki Murakami "Moje ukochane-shirty", przełożyła Anna Zielińska– Eliott,

"Nie jestem zapalonym kolekcjonerem, ale przez całe życie prześladuje mnie poczucie, że znów czegoś "mi się tyle nazbierało". Longplaye tak liczne, że nie dam rady ich wszystkich wysłuchać, książki, których już pewnie nigdy nie przeczytam, przeróżne wycinki z gazet i tygodników, ołówki tak krótkie, że nie da die ich już zatemperować – takich rzeczy jest wokół mnie coraz, więcej".

Skąd ja to znam?

Haruki Murakami jest zapewne na świecie jednym z wielu milionów zbieraczy przeróżnych rzeczy. Sentymentalnie z nimi związany w tej malutkiej zdawałoby się, ale jakże cudnie wydanej książeczce – głupotce, odkrywa przed czytającymi kolekcję swoich t-shirtów. Koszulek wcale nie najmodniejszych, czasem w ogóle nie noszonych, ale za to takich, do których z różnych powodów czuje się emocjonalnie związany. Czasem wygrzebał je w sklepach z używanymi ciuchami, kupił przy okazji koncertu lub otrzymał będąc uczestnikiem maratonu. I tymi wspomnieniami dzieli się w kilkunastu krótkich felietonach drukowanych wcześniej japońskim magazynie modowym "Popeye".

"Moje ukochane t–shirty", choć nie niosą ze sobą żadnych głębokich ani też ponadczasowych treści, nie są biografią pisarza ani też nie zawierają historii, które mogłyby poruszyć bądź na długo pozostać w pamięci, stanowią interesujący wydawniczy dodatek do twórczości tego jednego z najbardziej znanych współczesnych japońskich pisarzy, oczywiście uzupełniony licznymi zdjęciami koszulek. Taki trochę ukłon w stronę wiernych czytelników. A może pewien rodzaj zabawy z nimi? Pokazanie się od zwykłej ludzkiej strony człowieka otoczonego przedmiotami? Choć pisarz odkrywa dla nich czastkę siebie ujawniając swoje zbieracze zamiłowanie, to jednak robi to z dużą ostrożnością i powściągliwością. Tak jakby nie chciał opowiedzieć o sobie zbyt dużo.

W każdym razie, gdyby Haruki Murakami zdecydował się wypuścić w świat swoją kolekcję t-shirtów, katalog wystawowy ma już przygotowany.