Czereśnie zawsze muszą być dwie recenzja

O Magdalenie Witkiewicz, a raczej jej powieściach obyczajowych, słyszałam wiele dobrego. Postanowiłam w końcu wypożyczyć jej najsłynniejszą książkę: "Czereśnie zawsze muszą być dwie". 
Jest to bardzo przyjemna lektura, chociaż momentami fabuła wydaje mi się bardzo naciągana. Opowiada o przyjaźni młodej dziewczyny, Zosi, i starszej pani, Stefanii. W rezultacie tej relacji główna bohaterka otrzymuje w spadku cały majątek starszej kobiety, między innymi mieszkanie na Pomorzu i dom pod Łodzią. Jak to w obyczajówkach bywa, dziewczyna przeżywa liczne rozterki miłosne. Całość okraszona jest elementami magii, retrospekcjami z przeszłości. Aby zaznać spokoju w swym nowym lokum, Zosia musi odkryć tajemnicę z dawnych lat. 
Książkę czytało się z dużą przyjemnością. Miło spędziłam przy niej czas. Pewne aspekty mnie irytowały, na przykład przesadna odwaga głównej bohaterki. Nie sądzę, żeby młoda dziewczyna była w stanie samodzielnie przeprowadzić się do domu, który praktycznie nie nadawał się do zamieszkania, daleko od bliskich, nie znając nikogo w nowym miejscu. Mimo to styl autorki bardzo mi się spodobał i chętnie sięgnę po kolejne jej powieści.