Moja doskonała żona recenzja

Samantha Downing “Moja doskonała żona “.

“Moja doskonała żona” to pierwsza powieść pisarki Samanthy Downing. Czytając wywiad z autorką możemy dowiedzieć się, że jej marzeniem było napisanie książek opisujących morderstwa, ciekawe jest to, że najbardziej chodzi o morderstwa dokonywane przez kobiety. Autorka wspomina, że utożsamia się z cechami charakteru w mniejszym lub większym stopniu z każdym z członków czteroosobowej rodziny, którą stworzyła.
Okładka zdecydowanie przykuła moją uwagę, a sam tytuł wydał się interesujący. Wiedziałam, że za tą doskonałością musi kryć się coś więcej przecież nikt nie jest dokonały.. i nie myliłam się jednak zostałam zaskoczona nieoczywistością, bowiem w tej książce nic nie jest oczywiste. “Moja doskonała żona” to kryminał z domieszką thrillera psychologicznego, którego akcja rozgrywa się w Hidden Oaks, a historia opowiedziana jest oczami mężczyzny. Pierwsze skrzypce odgrywa typowa czteroosobowa rodzina, która jednak z przeciętnością nie chce mieć nic wspólnego. Millicent i jej mąż tworzą zgrane małżeństwo, połączyła ich prawdziwa miłość. Stworzyli kochającą się rodzinę. Rory i Jenna to normalni nastolatkowie, jedno gra w piłkę nożną drugie w golfa. Millicent sprzedaje nieruchomości, a jej mąż uczy gry w tenisa. Rodzina kieruje się swoimi zasadami, boryka się z problemami dnia codziennego, które dotyczą każdej z naszych rodzin oraz wkradającą się do życia rutyną..wydawać by się mogło, że niczym się nie wyróżniają..A jednak różnica polega na tym, że radzą sobie z prozą życia codziennego w bardzo nietypowy sposób. Jedno odebrane życie, pociąga za sobą kolejne.
Autorka bardzo chce przełamać stereotypy, mówi się o najgorszych bestialskich zbrodniach dokonywanych przez mężczyzn, ale gdzie kobiety? Przecież kobiety też się świetnie do tego nadają. Kobieta perfekcyjna, charyzmatyczna, empatyczna, wyróżniająca się nie tylko wyglądem ale również charakterem, kobieta dbająca o rodzinę, dom, męża, dzieci, pedantyczna i chcąca mieć wpływ na każdą najmniejszą rzecz, zdanie i zachowania innych, kobieta tak doskonała, że aż przerażająca też może zabijać. Taka jest Millicent. W tej “doskonałości” jest jednak pewna rysa i to ona ma wpływ na wydarzenia, które się dokonały.
Książka pomimo tego, że mówi o zbrodni w bardzo ciekawy i nietypowy sposób nie jest przesiąknięta krwią. Nie znajdziemy tu opisów dokonanych morderstw, jedynie powierzchowne informacje. Książka jest napisana w taki sposób, że każdy może być narratorem autorka doknała tego poprzez prosty zabieg do końca książki nie poznajemy imienia męża Millicent. Najbardziej przyciągające i przerażające jest to, że taka rodzina może żyć w naszym sąsiedztwie.
Przyjemna w czytaniu, idealna na jesienne wieczory.