Rosja Breżniewa recenzja

Książka napisana przez zięcia Leonida Breżniewa, władcy ZSRR w latach 1964-1982. Czurbanow był mężem jego córki Galiny. Są to typowe wspomnienia wydawane przez działaczy radzieckich na początku lat 90., z reguły charakteryzowały się one niską wartością historyczną i marnym stylem. Omawiana książka nie jest wyjątkiem.

Zacznijmy od tytułu, polskie tłumaczenie sugeruje opracowanie historyczne, zaś oryginalny tytuł brzmi 'Moj tiest Leonid Breżniew' czyli 'Mój teść Leonid Breżniew' co wskazuje raczej na wspomnienia rodzinne, czym ta książka w istocie jest.

Kilka słów o życiu Czurbanowa. Gdy ożenił się z Galiną Breżniewą w 1971 r., jego kariera nabrała rozpędu, ze zwykłego oficera milicji szybko został generałem i wiceministrem MSW. W latach 80., za czasów Gorbaczowa, aresztowano go i posadzono pod zarzutem korupcji, zaś omawiane wspomnienia spisał w 1991 r. w łagrze, czyli ponad 30 lat temu; ich wartość historyczna i literacka jest niewielka. Na przykład pisze o swojej miłości do Galiny, nie wspomina zaś, że gdy ją poznał miał już żonę i dwoje dzieci, a sam został wybrany na zięcia przez Breżniewa, który chciał ukrócić burzliwe życie osobiste córki.

Autor wybiela Breżniewa, robiąc z niego prawdziwego męża stanu. Ale czasami mu się coś wymsknie, na przykład Breżniew często grał ze swoją ochroną w domino, a że bardzo nie lubił przegrywać, to ochroniarze po cichu mu się podkładali; ta anegdotka mówi trochę o umysłowości i charakterze tego człowieka. Niemniej takich smaczków jest bardzo mało, autor za to poświęca dużo uwagi intrygom i tarciom w ówczesnym aparacie partyjnym i policyjnym, ale to rzeczy zwietrzałe, interesujące tylko amatorów. Sporo też pisze Czurbanow o swoim procesie o korupcję; oczywiście twierdzi, że był niewinny, wrobiono go.

Wszystko to jakieś ckliwe, mdłe, skłamane, napisane drętwym stylem czyta się z trudem. Poza tym autor wygląda na bardzo mało wiarygodnego, pisze np. że w karierze nie pomogła mu żeniaczka, ale jego talenta, wolne żarty...

Książka jest niedbale zredagowana, wydawnictwo nie pokusiło się nawet o napisanie, co działo się z autorem i z Galiną Breżniewą po 1991 r. Po co Bellona wydaje takie książki? No cóż, mamy wolny rynek i zawsze się znajdą frajerzy (tacy jak ja), którzy to kupią, ale nigdy więcej!