Vincere l’amore recenzja

Jak byście się czuli po otrzymaniu informacji, że wasza przyszłość jest już szczegółowo zaplanowana?

Do Los Angeles po kilkunastu latach wraca Noemi Santino. Musiała zostawić całe swoje obecne życie w imię powrotu. Sama nie wie po co musi wracać. Nie spodziewa się, że już jej serce jest obiecane niejakiemu Vittore Benevettiemu. Mężczyzna jest następcą capo.

Dodatkowo trafia do nowej szkoły, gdzie wszystko jest jej nieznane. Chłopak wzbudza postrach wśród innych i ona już sama nie wie jak ma się czuć wokół niego. Chcąc, czy nie chcąc trafia w sam środek mafii. Jednak najtrudniejszą rzeczą będzie zaufać Vittore, któremu oddano ją trzynaście lat temu…

Czy to się uda? Czy ta dwójka może liczyć na kolorową przyszłość?


Sam początek nie porwał mnie zbytnio. Przez pierwsze 50 stron musiałam się zmuszać. Stwierdziłam, że będę czytać minimum po jednym rozdziale, żeby jakoś z tym ruszyć. Nawet na chwilę myślałam, że jak w takim tempie będę czytać do 100 strony to rzucę ją i zrobię DNF. Jednak po chwili tą myśl odrzuciłam. Dlaczego? Dużo osób zachwala tę historię i jednak chciałam sprawdzić co jest w niej szczególnego.

Dopiero później zaczynało się coś dziać. Akcja przyspieszała i nabierała więcej dynamiki. Wtedy też bardziej się wciągnęłam. Jednak nadal nie mogłam polubić Noemi i tak zostało już do końca. Momentami była tak irytująca, że już nie miałam ochoty widzieć jej imienia. Jest też bardzo nijaka, a podczas końcowych scen ( nie mówię tutaj o zakończeniu, tylko o scenach gdzieś 50 stron przed końcem) doprowadzała mnie do furii. Jak ona może być taka naiwna i przepraszam nawet głupia?

Natomiast postać Vittore spodobała mi się o wiele bardziej. Wydaje się być bardziej dopracowaną postacią i nawet jego czyny były przemyślane i nie brały się znikąd.

Co do stylu autorki to jej pióro jest lekkie i spokojnie możemy szybko przeczytać książkę, jeśli tylko wątki w niej występujące się spodobają <3

Wplecenie pewnego wątku niestety mnie zawiodło. Dla mnie był on bez sensu i bez niego też by się obyło. Nie będę pisać o co chodzi, bo jest to duży spojler.
Co do zakończenia to po chwilowym zastanowieniu rozumiem je. Nie wydaje się być nielogiczne i nawet do mnie przemawia.
Książka całościowo nie była zła. Pomińmy te pierwsze 100 stron, ponieważ dalej już się lepiej bawiłam. Oczywiście pomińmy też niektóre sytuacje z dziewczyną i jeden moment jej głupoty i naiwności…

Co do dalszej części to myślę, że dałam jej szansę. Po części jestem ciekawa dalszych losów bohaterów. A wy co sądzicie o tej książce?