Mock. Ludzkie ZOO recenzja

Mock. Ludzkie zoo to powieść, która pokazuje czytelnikowi początki zawodowej kariery policjanta Eberharda Mocka. Akcja rozgrywa się w 1914 roku, u progu wojny. Mock przez przypadek zostaje wplątany w niebezpieczną intrygę. Pomagając narzeczonej zidentyfikować dziwne hałasy, które słyszy każdej nocy, odkrywa coś przerażającego, o czym już nigdy nie zapomni. To książka dla ludzi o mocnych nerwach, okrucieństwo i zło jest obecne na każdym kroku.

To, co się szybko rzuca w oczy to to, że autor bardzo starannie przygotował warstwę historyczną i szczegółową topografię Wrocławia. Język jest staranny i elegancki, dopasowany do danej sytuacji. Mamy też zagadkę, która jest schematyczna, ale niestety czasami dość przewidywalna. Natomiast główny bohater, Eberhard Mock, który jest bezkompromisowy i honorowo podchodzi do życia wzbudza sympatię czytelnika. Ludzkie zoo opowiada historię młodego człowieka, który jest niebanalny, prawdziwy i interesujący.

Nie znajdziemy tu nic nowatorskiego, niespodziewanego. W pewnym momencie akcja książki przeniesie nas do jednego z egzotycznych krajów, i to właśnie ta część książki wypada dość blado. Odstaje od całości i męczy, przypomina książkę przygodową niż kryminał.

Podsumowując, jest to kawałek solidnej pracy. Powieści nie brakuje wad, ale całość wypada przyzwoicie.