Syrena z błękitnej toni recenzja

Gdybyście mogli zmienić się w dowolna żywą istotę która by to była?
Zmienno kształtnosc w przypadku Brodego to zarazem szczęście i przekleństwo. Lata temu ta umiejętność uratowała mu życie, niestety wiedzma która pozbawiła życia jego ojca i brata przeklęła go i odtąd w swojej ludzkiej formie spedza zaledwie 2 godz dziennie. Klątwa odbila się na jego życiu, bo poświęcił je na szukaniu wiedźmy która zdejmie z niego klątwę.
Maeve nie znając swoich rodziców, wychowana u zakonnic razem z 4 królowymi kontynentu czuje się niepotrzebna i pomijana, po zniknięciu Brodego czuje potrzebę odnalezienia jego i tajemniczej wyspy. Wyrusza więc w podróż na wyspy by okryc to co spowijają gęste mgły morskich toni, oraz legendy i stare księgi o przedwiecznym ludzie i jego ziemiach. Nie Zdaję sobie jednak sprawy że ta historią jest też jej dziedzictwem.
Walka toczy się o pokój tefo świata i to właśnie Meave odegra w niej kluczową rolę.
Drugi tom z serii w objeciach magii w moim odczuciu lepszy od poprzedniego, akcja jest we właściwym tempie mamy tu wszystko czego sobie bym życzyła. Czuć morski klimat, oraz napięcie które buduje fabuła. Mamy tu aż dwa wątki miłosne które dzieją się równolegle, oraz cała masę intryg I zagadek do rozwiązania. Tajemnica goni tajemnice akliczowa scena jest walka na morzu. Moce objetych w tej książce są niesamowicie ciekawe. No bo kto by nie chciał rozmawiać ze zwierzętami albo latać, rzucać piorunami czy władać ogniem.
Miejscami było napięcie ale dla równowagi byly też momenty humorystyczne. Innymi słowy idealny balans. Mamy tu motyw przepowiadni, miłości od pierwszego wejrzenia. Fabuła skupią się na wątku romantycznym ale jest tu też bardzo dużo intryg a scena walki jest idealnie napisana czuć wiatr na twarzy I morskie krople. Choć miejscami fabuła jest przewidywalna, łatwo domyślić się niektórych zachowań to mimo wszystko czytało mi się ta książkę świetnie. Niewiem czy ta seria będzie miała kontynuację ale jeśli tak to chętnie sięgnę po kolejne tomy. Tym razem żaden konar nie spłonoł 😉 pozdrawiam pana tłumacza który w poprzedniej części bardzo mnie tym rozbawił