Alan Cole nie tańczy recenzja

Z twórczością Erica Bella do tej pory raczej nie spotkałam się. Pewnie jest to wynikiem już nie młodzieżowego wieku mojego ;) Ale gdy pojawiła się okazja przeczytania tej powieści pomyślałam no czemu nie, tym bardziej, że okładka ciekawa, kolorowa wiosenna. No i to by było właściwie na tyle z moich zachwytów.
No ale po kolei najpierw załapałam ,że jest to druga część czegoś, wiec myślę ok może nie będzie z tym problemu ,że nie wiem o co chodzi. I rzeczywiście nie było, bo autor jakoś szczególnie nie nawiązuje do przeszłości. Jedyny odnośnik to to ,że Alan dokonał coming out odnośnie swojej orientacji seksualnej. A tak to po kolei jest wrażliwym młodym chłopakiem, który umówmy się chyba jednak nie ma pełnego obrazu o świecie i nie wie tak naprawdę czego od niego oczekuje. Na razie skupia się tylko i wyłącznie na trochę wydumanej przez siebie pozie jestem inny. Jego koledzy mają jakieś pojęcie o tym co się dzieje z chłopakiem, ale główną tematyką jaka ich pochłania jest organizowana w szkole impreza pod nazwą Zimowe Balety. I tu następuje opis w jaki sposób koledzy Alana szukają partnerek na tą imprezę, czym się kierują itp.
Alan skupia się tylko i wyłącznie na swoich przeżyciach wewnętrznych. Sytuacja zmienia się, gdy w szkole pojawia się nowy uczeń Odin, który zajmuje ławkę Alana a na dodatek wymyśla dziwne przezwiska dla chłopaka.
Drugą sytuacją zmieniającą trochę narrację jest pojawienie się na tablicy ogłoszeń zwiastunu o kursie dla uzdolnionych plastycznie uczniów, którym żywo są zainteresowani obaj uczniowie. Jest to kurs płatny, a wybrany zostanie do niego tylko jeden uczeń ze szkoły, co wyzwala w Alanie i Odinie rywalizację, bo obaj bardzo chcą w nim uczestniczyć. Który z chłopców dostanie się na wymarzone zajęcia i czy połączy ich przyjaźń sprawdźcie sami czytając tę książkę.
Oprócz opisu wielu przeżyć wewnętrznych głównego bohatera autor umieścił dwa ważne problemy : nietolerancję środowiska ze względu na wszelkiego rodzaju inność oraz swego rodzaju znęcanie się nad członkiem rodziny. W pierwszym przypadku negatywną postacią jest Ron kolega ze szkoły, który posuwa się do pobicia Alana z błahego powodu oraz wysuwania wobec niego szykan słownych. Drugim agresorem jest ojciec głównego bohatera, wywierający wpływ na chłopca, aby ten poszedł na potańcówkę z córką swego pracodawcy co ma mu zapewnić awans.
Generalnie książka nie jest taka zła, mankamentem jej jest na pewno za duża ilość umieszczonych przeżyć wewnętrznych młodzieńca co sprawia ,że staje się on nijaki, mdły i nie mający ikry.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta portalu nakanapie.pl