Alan Cole nie tańczy recenzja

Szczerze mówiąc to z dużą niepewnością sięgałam po książkę młodzieżową i to jeszcze poruszającą tak poważny i trudny temat jakim jest orientacyjna seksualna. Na samym początku lektury przeraził mnie młody wiek, w moim przekonaniu zbyt młody jak na takie problemy. Alan ma 12 lat, a nie sądzę żeby w tym wieku problem orientacji seksualnej był problemem już występującym. W związku z tym wydaje mi się, że jest ona adresowana do starszego czytelnika. Pomimo tego , pomimo poważnych tematów poruszanych czyta się ją szybko i przyjemnie. Właściwie można ją "połknąć" w jeden wieczór. Pomimo tego, że nie czytałam wcześniej części pierwszej szybko wyciągnęłam się w przedstawione losy bohaterów. Szybko i sprawnie zrozumiałam fabułę.
Pomimo lekkości czytania przeraził mnie ogrom problemów z jakimi borykał się Alan w tak młodym wieku. Jest to młody wrażliwy człowiek, utalentowany plastycznie bojący się pokazać światu swoich prac. Dla mnie tematem najważniejszym lektury jest prześladowanie, z tym można się spotkać bez względu na wiek i warto jak najwcześniej zwracać na to uwagę, właściwie od najmłodszych lat.
Czytając uświadomiłam sobie jak duży wpływ na życie dzieci mamy my- rodzice.
Nieumiejętność słuchania czy rozmowy, apodektyczne zachowanie wobec dzieci może zostawić duże piętno na ich życie.
Alan próbuje przeciwstawić się swojemu apodyktycznemu ojcu, zrozumieć samego siebie, przede wszystkim zaakceptować się takim jakim jest. Smutne to jest gdy młody człowiek nie ma akceptacji i zrozumienia w domu, wśród osób najbliższych Proces ten trwa powoli, właściwie wiem, że na każdą zmianę potrzebny jest czas.
Pomimo przedstawionych przeze mnie minusów historię tą czyta się jednym tchem nie mogąc się od niej oderwać.Napisana jest prostym językiem.Chętnie polecam ją do przeczytania każdemu młodemu człowiekowi choćby po to żeby pokazać, że życie nie tylko jest beztroskie i pomimo młodego wieku można mieć dużo różnych problemów.
Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"