Krzyczące schody recenzja

Nie jestem miłośniczką fantastyki i do tej pory raczej omijałam ten gatunek literacki. Tylko raz jedyny, jeszcze jako dziecko, zrobiłam wyjątek dla J.K. Rowling i Harry’ego Pottera, którego przygody do dziś kocham i uwielbiam. I tak po latach, zachęcona przesyłką od Wydawnictwa Poradnia K sięgnęłam po pierwszy tom serii książek autorstwa Johnatana Strouda pt. „Lockwood i spółka. Krzyczące schody” i o dziwo, przepadłam. Nie mogłam oderwać się od lektury przygód trójki dzieciaków, których śmiało można nazwać pogromcami duchów. Być może dlatego, że to trio pod wieloma względami przypomina znanych i lubianych uczniów Gryffindoru.
👻
Lucy, Anthony i George to troje bohaterów, których na pierwszy rzut oka więcej dzieli niż łączy. Ich losy krzyżują się jednak w agencji „Lockwood i spółka”, która zrzesza młodocianych pogromców Przybyszów panoszących się w angielskich domach. A jest ich cała masa. Duchy Pierwszego, Drugiego i Trzeciego Typu wyjątkowo uprzykrzają życie okolicznych mieszkańców. Na szczęście Nasi młodzi bohaterowie posiadają zdolności i artefakty, o których nie śniło się zwykłym ludziom i to dzięki nim są w stanie poskromić zło.
👻
Sympatyczne trio bohaterów to nastolatkowie, którym nie brak poczucia humoru. Potrafią wyjść nawet z najgorszych opresji i nie tracić pogody ducha. W tej części serii otrzymują intratne zlecenie od lokalnego potentata finansowego i odważnie przystępują do działania, choć wiedzą, że grozi im niebezpieczeństwo. Swoim pozytywnym nastawieniem zarażają czytelnika i sprawiają, że sami chcielibyśmy mieć znów kilkanaście lat i słyszeć lub widzieć więcej niż zwykli śmiertelnicy.
👻
Jeśli, podobnie jak ja, jeszcze nie widzieliście serialu pt. „Lockwood i spółka” dostępnego na platformie netflix.pl, to serdecznie polecam Wam najpierw lekturę pierwszego tomu przygód pracowników agencji „Lockwood i spółka”, a dopiero potem jego serialową adaptacją. A ja, zanim obejrzę serial, z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy przygód trójki agentów do zadań specjalnych.