Zmierzch recenzja

Zmierzch jest dla mnie sentymentalną serią. Można powiedzieć, że był jedną z pierwszych książek, moim początkiem w świecie książek. To właśnie pożyczony egzemplarz Zmierzchu od mojej koleżanki wciągnął mnie na poważnie w świat literatury. Byłam nim zachwycona, tak jak przygodą Belli i Edwarda. Niejednokrotnie wracam do tej serii i czytam ją, prawie znając na pamięć. Nie jest już tak dobra i zachwycająca jak na początku, jest wiele, wiele lepszych książek z tego gatunku. Jednak dla mnie i pewnie dla wielu innych ludzi Zmierzch na zawsze pozostanie hitem. Jest napisany przez panią Meyer w bardzo przystępnym języku, przygody człowieka i wampira (Edwarda i Belli) są ciekawe i interesujące, bardzo dobrze się je czytam, mimo że książka ma już swoje lata i nie jest pierwszej świeżości. Wciąż przyciąga ona tłumy. Edward jest bardzo zagadkową postacią, tak jak cała rodzina Cullenów, jednak ta tajemnica i intryga przyciąga nas do nich tak samo jak młodą Belle. Natomiast Bella jest ciekawą postacią, szarą myszką. Czasem potrafi zirytować swoim zachowaniem, bo potrafi się zachować jak dziecko, niepewna niczego, poświęca życie jak nie caly świat dla wampira. Szaleństwo? Jednak nie do końca. To wszystko ma swój urok. Jej zachowanie czasem owszem irytujące, ale czy nie tak zachowują się zachowani? Opisy w książce, też są bardzo dokładne. Autorka szczegółowo, lecz interesująco i bardzo ciekawie, przybliża nam wygląd pochmurnego Forks jak i słonecznej Arizony i Phoenix. To wszystko przybliża czytelnikowi wygląd tych miejsc, które większość z nas nigdy nie widziała, a dzięki barwnemu, ciekawemu opisowi może sobie z łatwością wyobrazić. Tak jakbyśmy byli tam wraz z bohaterami, widzimy to przed naszymi oczami, wyraźnie i bardzo dokładnie. Tak samo jest z bohaterami, ich myśli, gesty, mimika, rozterki Belli są równie dobrze opisane, dzięki czemu doskonale możemy wyobrazić sobie dwie rozmawiające osoby, czy sytuacje opisane w tej książce. Mimo wszystko Zmierzch jest świetnie napisany i ma swój ponadczasowy urok.