Izabela i sześć zaginionych koron recenzja

Pierwszy tom przygód nieszablonowej i przełamującej konwenanse księżnej Izabeli Czartoryskiej na tropie tajemnic przeszłości zachwycił mnie swoim autentyzmem, dynamiką i rzetelnością w oddaniu zarówno ówczesnego klimatu jak i kreacji postaci. Drugi jednak napisany jest z jeszcze większym rozmachem, dotyczy bowiem nie jedynie tajemniczego medalionu, ale polskich klejnotów koronnych wraz z legendarną Koroną Chrobrego.

Ponownie spotykamy znany nam z części pierwszej duet, który łączy pasja do sztuki, pamiątek historycznych, tajemnic i… toruńskich katarzynek. Z echami rozbioru Rzeczypospolitej w tle Izabela, będąca już w kwiecie wieku i przystojny młodzian, na którego wyrósł Fryderyk Skarbek zwany Migdałem podejmują się próby odnalezienia zaginionych z wawelskiego skarbca klejnotów. I nie są jedynymi, którym marzy się ich odszukanie.

"Znów to robili, znów byli w swoim żywiole"

Próbując łapać najwątlejsze nitki tropów podążają z Krakowa do Wrocławia, z Berlina do Regensburga, z Torunia do Kolonii. Tylko czy są gotowi odkryć, kto ukradł insygnia królewskie? Zakładają wszak, że zrobił to któryś z zaborców, a jeśli prawda leży zupełnie gdzie indziej?

Ponownie zachwycił mnie kunszt Autora w łączeniu fikcji literackiej z faktami, wplataniu postaci historycznych i nadawaniu im wielowymiarowości i w końcu w kreowaniu opowieści tak fascynującej, dynamicznej i wciągającej, że nie sposób się od niej oderwać.

W powieści znalazłam dużo więcej niż zajmujące śledztwo związane z zaginionymi klejnotami, co samo w sobie rozpalało moją wyobraźnię. Ukazanie panujących układów politycznych i intryg, blasków i cieni życia zwykłych ludzi przybliżyły mi z autentyzmem ówczesne realia.

Natomiast możliwość poznania tej niezwykłej i inteligentnej kobiety, jaką bez wątpienia była Izabela Czartoryska, od tej zwykłej ludzkiej strony sprawiło, że spojrzałam na nią zupełnie innymi oczami. Tym bardziej że obie nie znosimy kminku. A prawdziwą wisienką na torcie była dla mnie historia powstawania ostatecznego kształtu i smaku pierników toruńskich — katarzynek w czekoladzie, które uwielbiam.