Izabela i sześć zaginionych koron recenzja

Jestem zwyczajnie oczarowana. Zafascynowana lekkością tej powieści i tym jak czytelnik płynie starając się wspomóc główną bohaterkę, a raczej ikonę Izabelę Czartoryską w rozwiązaniu misternie zaplanowej zagwozdki, zaserwowanej przez autora. A wszystko tak naprawdę zaczyna się od cesarza Ottona III, który w roku 1000 na zjeździe gnieźnieńskim zdejmuje koronę i przekazuje ją Chrobremu. Kończy natomiast na roku 1764, kiedy to ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski umieszcza ją na swojej głowie. Gdzie teraz znajduje się korona i dlaczego nie jest to wawelski skarbiec?

Księżna Izabela to ponadprzeciętna postać, rozpoznawalna, dumna z pewną wyniosłością, która początkowo sceptycznie, a następnie stawiając wszystko na jedną kartę, postanawia podjąć próbę odnalezienia korony Bolesława Chrobrego - pierwszego króla Polski. W całym zdarzeniu jej nieodłącznym towarzyszem jest Franciszek Skarbek, z którym już wcześniej miała przyjemność poznać się na polu osobistym. Tematyka zaprezentowana przez autora jest skomplikowana i opiera się głównie na znajomości faktów historycznych, które łączą się z fikcją literkacką, a jej tło skrupulatnie oddaje ówczesnie panujące nastroje.

Mnogość kaplic, katedr, kościołów, stukotu końskich kopyt i osobliwego łakomstwa pewnego bohatera sprawiają, że pośród codziennej rutyny możemy oddać się faktycznym poszukiwaniom relikwia. A przyznam...może zająć to Waszą głowę nie tylko w momencie trzymania książki w ręku. Dodatkowo bierzemy udział w licznych podróżach, poznając przy tym czasami aż zbyt wylewnych, a z drugiej strony nazbyt tajemniczych jegomości. Wszelkie fakty momentami grzęzną w gąszczu wymyślnych pogłosek. Dlatego czasem najlepiej sprawdzić kilka tropów...a w tym wszystkim będziemy mogli wraz z błyskotliwym Migdałem i dostrzegalną Izabelą rozkoszować się najznakomitszą recepturą toruńskich pierników, przyglądać się warszawskiej kolumnie Zygmunta czy też spróbować torta all'arancia.

Wiele sprowadza się do jedzenia. A dlaczego? Ponieważ ta książka to niebywała uczta.