Łagodny księżyc nad Usambara recenzja

Charlotte i George mogą wreszcie być razem, ciesząc się swoją miłością, szczęściem, życiem w przepięknej Afryce. Jednakże los ma wobec nich inne plany, gdy oto George decyduje się wziąć udział w niebezpiecznej, naukowej misji w głąb Czarnego Kontynentu, a Charlotte poświęca cały swój czas nowo zakupionej plantacji kawy w górach Usambara. Tęsknota za ukochanym, coraz rzadsze od niego listy, trud pracy na plantacji oraz coraz większa niechęć miejscowych... - to wszystko sprawi, że Charlotte znajdzie na najtrudniejszym zakręcie w swoim życiu...

Anne Jacobs kontynuuje tym samym piękną opowieść o losach niemieckich osadników w Afryce na początku XX stulecia, ukazując nam kolejne wydarzenia z życia Charlotte i jej bliskich, przedstawiając magię i zarazem surowość życia na afrykańskiej ziemi oraz wplatając w tę historię echa dziejów ówczesnego świata. Efektem jest niezwykle klimatyczna powieść obyczajowa z historią w tle, które intryguje, wielokrotnie zaskakuje i zachwyca w absolutnie każdym względzie.

Powrót do Niemiec, niemożność odnalezienia się w europejskiej rzeczywistości, kolejny wyjazd do Afryki i decyzja o krótkotrwałej z założenia rozłące ukochanych - to pierwsze elementy tej fabularnej układanki, która przybiera postać klimatycznej, niespiesznej w tempie relacji, pięknej opowieści. Główna oś wydarzeń skupia się na losach Charlotte, która musi zmagać się z prowadzeniem plantacji, dramatami Klary i jej męża, wciąż obecnym poczuciem obcości u rdzennych mieszkańców tego zakątka świata. I są tu piękne chwile, ale nie brak też gorzkich, smutnych i drastycznych zdarzeń, które na szczęście prowadzą ku końcowi, dobremu końcowi. To opowieść, którą chce się cieszyć jak najdłużej.

I możemy zachwycać się tu wieloma aspektami tej opowieści, by wspomnieć o kreacji barwnych, nieidealnych, przekonujących do uwierzenia weń i przede wszystkich charakternych bohaterów - na czele z Charlotte, która swoim uporem i ambicją bije na głowę niejednego mężczyznę…; kolejno wskazując na obraz dawnej Afryki, który zachwyca nas klimatem, kolorytem, autentycznością czasu i miejsca...; czy też mówiąc wreszcie o stricte obyczajowym aspekcie, gdzie to autorce udało się oddać pięknie moc i magię miłości, ale też i potęgę tęsknoty, która potrafi rozpalić uczucie w jeszcze większym stopniu.

Książka ta stanowi sobą trzecią odsłonę cyklu, ale nawet jeśli nie mieliśmy okazji poznać dwóch poprzednich tomów, to i tak możemy sięgnąć śmiało po tę pozycję. Otóż bardzo szybko odnajdziemy się w fabularnych zawiłościach, poznamy „kto jest kim”, jak i również odkryjemy najważniejsze wydarzenia z przeszłości, o których jest tu często mowa. I to wydaje się być bardzo dobrym rozwiązaniem i zarazem ukłonem w stronę czytelników, aczkolwiek też prawdą jest, że warto poznać całość tego cyklu, gdyż jest to po prostu znakomita, obyczajowa literatura.

Spotkanie z tą powieścią, to autentyczna przyjemność. Przyjemność śledzenia burzliwych losów bohaterów, przyjemność czytelniczej podróży do Afryki sprzed wieku, jak i wreszcie przyjemność cieszenia się wielkimi emocjami, które udzielają się nam z nie mniejszą mocą, aniżeli Charlotte, Georgowi i pozostałym aktorom na tej literackiej scenie. I dlatego też jestem w pełni przekonaną o tym, że wszyscy sympatycy dobrych opowieści o miłości osadzonych w egzotycznej, przepięknej scenerii, będą zachwyceni tą książką.

Słowem podsumowania – powieść Anne Jacobs pt. „Łagodny księżyc nad Usambara”, to znakomita kontynuacja całego cyklu, która z jednej strony wieńczy wiele wcześniejszych wątków, ale z drugiej strony otwiera także nowe, bardzo interesujące ścieżki. To emocje, przepiękne opisy Afryki i prawda o życiu człowieka – a wszystko to jest podane w wybornym, literackim stylu. I tym samym pozostaje mi już tylko gorąco was zachęcić do sięgnięcia po ten tytuł. Polecam – naprawdę warto.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.