Tatuażysta z Auschwitz recenzja

Przyznam że sięgnęłam po książkę "tatuażysta z Auschwitz" z czystej ciekawości, zastanawiając się czym jest owa książka skoro od ładnych kilku miesięcy okupuje listy bestsellerów praktycznie w każdej księgarni i na każdym portalu czytelniczym. Wydawać by się mogło że o Auschwitz napisano już wszystko, znamy przerażające historie przedstawiające zło, grozę i okrucieństwo tego miejsca, czy więc "Tatuażysta" jest czyms nowym lub odkrywczym? Zdecydowanie nie. Czym więc zyskał taką sławę? Moim zdaniem w tym wypadku chodzi o sposób w jaki jest napisana książka. Historia w niej opowiedziana zapisana jest na 300 stronach, a gdyby autorka chciała ją napisać przy zachowaniu wszystkich reguł literackich to miałaby spokojnie 1000 stron, to właśnie zwięzłość jest atutem tej książki. Nie ma rozwlekłych opisów, skomplikowanych retrospekcji, analiz psychologicznych poszczególnych bohaterów, kilku różnych wątków itd. Mamy zwięźle podana historię tytułowego bohatera Lale, Słowackiego Żyda, który trafia do obozu w Oświęcimiu i przez przypadek staje się tatuażystą naznaczajacym przybywających więźniów numerami obozowy. Podczas wykonywania swoich obowiązków poznaje Gite miłość swojego życia. Stanowisko które piastuje pozwala mu na zachowanie pewnych przywilejów, które Lale umiejętnie wykorzystuje. Jest człowiekiem wykształconym, znającym języki, inteligentnym, dzięki czemu potrafi zorganizować na zewnątrz jedzenie, leki i inne rzeczy które są niezbędne w obozowym życiu. Niestety nie udaje mu się utrzymać w tajemnicy przed nazistami swoich umiejętności co przypłaca utrata swojej pozycji i walką o swoje życie. Każdy dzień to również walka o miłość, o Gite, o zachowanie resztek człowieczeństwa. Miłość, współczucie, empatia, okazują się ciągle istnieć wśród więźniów i to właśnie te uczucia codziennie dodają im sił i pomagają dotrwać do upadku obozu. W tym momencie Lale i Gita się rozdzielają i obserwujemy ich próby odnalezienia ukochanej osoby w powojennej Europie. Czy im się uda, dowiecie się jak przeczytacie książkę. Myślę że warto przeczytać, żeby nigdy nie zapomnieć czym było Auschwitz