Żona więźnia recenzja

Miłość w czasach II wojny światowej- upragniona, czasem jedyna szansa na przeżycie, a może wręcz przeciwnie, śmiertelne niebezpieczeństwo? Trudno nie zastanawiać się nad tym czytając nowość od Wydawnictwa Kobiece.

„Żona więźnia” to piękna i wzruszająca opowieść oparta na faktach. Młoda Czeszka i Anglik, jeniec. Połączyło ich uczucie, które zatrzymać mogła jedynie śmierć. Gdy w gospodarstwie matki Isabeli pojawia się Niemiec z informacją, że jeńcy wojenni pomogą przy zbiorach nic nie zapowiadało, że świat będzie jak dawniej. Wtedy Isabella spotyka Billa, młodego angielskiego żołnierza, który od paru lat jest jeńcem wojennym. Początkowo musieli ukrywać swoje uczucia, wkrótce jednak decydują się na potajemny ślub i ucieczkę. Isabella w przebraniu żołnierza trafia z mężem do obozu jenieckiego. Tak zaczyna się ta historia. I może nie byłoby w niej nic specjalnego gdyby nie to, że z tyłu głowy mamy ciągle myśl, to wydarzyło się naprawdę.

Książkę czyta się z zapartym tchem. Raz wszechwiedzący narrator opowiada nam kolejne losy bohaterów, innym razem widzimy co się dzieje oczami Isabeli. Historia jest bardzo poruszająca i chociaż jest to po części fikcja literacka, to wiele wydarzeń w niej zawartych czy nawet część postaci istniała naprawdę.

Wielkie brawa dla autorki, że zdecydowała się napisać szerszemu gronu o tak trudnym i ciężkim wydarzeniu jakim był Wielki Marsz, w którym zginęło wielu jeńców wojennych.

Przez całą książkę kibicowałam Isabelli i Billowi, żeby im się tylko udało, z każdą przeczytaną stroną chciałam wiedzieć więcej, co będzie dalej. Bardzo mi się podobało również to, że powieść po prostu płynie, nie jest napisana w sposób ciężki czy toporny. Czyta się do bardzo dobrze.

Cała historia jest przejmująca i może nie ma tu nagłych zwrotów akcji czy brutalnych scen. Za to jest subtelność kobiety w zestawieniu z bezwględnością wojny. Naprawdę warto przeczytać. Sama muszę przyznać, że miałam niedosyt. Tak polubiłam wszystkich bohaterów, nie tylko głównych, że miałam ochotę na więcej.