Tektonika uczuć recenzja

2021 rok zaczęłam z powieścią Erica-Emmanuela Schmitta i skończyłam z utworem dramatycznym autora.

Tektonika uczuć to dramat, tragedia i komedia jednocześnie. Dramat uczuć, komedia charakterów i nieporozumień, tragedia miłości. Tak w kilku słowach bym określiła tę książkę Schmitta. Richard i Diane, to główne postaci utworu, są w sobie zakochani do szaleństwa. Gdzieś tam w ich sercach jest pragnienie małżeństwa. Są zakochanymi w sobie przyjaciółmi, oddanymi, wiernymi. W tej miłości jednak zaczyna być widoczna jakaś "dziura" coś zaczyna pękać...
Gdy Diane próbuje poznać prawdziwe uczucia Richarda, sama wpada w pułapkę swojej gry, od tego wszystko się zaczyna.

Schmitt w swoim utworze przygląda się dość dokładnie nam samym, kobietom i mężczyznom. Ich relacjom, a szczególnie tej jednej, która łączy ludzi na lata lub czasem oddala od siebie. Oczywiście mowa o miłości. W dramacie występują cztery kobiety, każda z nich jest zupełnie inna. Diane jest zaś taką postacią, która zdumiewa i potrafi zaskoczyć, bo czasem zastanawiamy się, co ją zapala do działania. Wydaje mi się, że w niej Schmitt ukazał negatywne strony kobiecości. Tego, że czasem same sobie tworzymy problemy, tam gdzie ich nie ma. Odgrywając nie wiadomo co "by sprawdzić". A może ta kreacja bohaterki nie dotyczy tylko kobiet, a szerzej, ma pokazać negatywne strony ukrywania naszych uczuć? Nie znam odpowiedzi, bo to tylko moje refleksje.
Jeśli chodzi o Richarda, to dla mnie jego postać jest zaskakująca, porusza się po własnych uczuciach dość enigmatycznie, jest niepewny i to mnie bardzo w tym utworze zwodziło.

Podoba mi się, że w tym utworze jest więcej aktorów, niż tylko ludzie... grają w nim też emocje, które mają główne role.
Tektonika uczućto dramat, który pozostaje w głowie na długo, ponieważ niesie ze sobą wiele pytań. Mnie na przykład zadał takie: Miłość, czym ona jest? Jak się wyraża, jak ja ją wyrażam? Bo przecież kocha się, na różne sposoby...