Miłość leczy rany recenzja

 Najnowsza książka Katarzyny Bondy „Miłość leczy rany” to znakomita  powieść kryminalna z bardzo interesującym tłem społeczno-obyczajowym.  Opowieść o kazachskim uciekinierze Kereju i jego ukochanej Tośce totalnie mnie kupiła.

 Rok 1994 w położonym w Kazachstanie Uralsku, na pewnym osiedlu mieszkaniowym dochodzi do brutalnego napadu i strzelaniny. Siedem lat później, w Ząbkowicach Śląskich zostaje zatrzymany powszechnie szanowany jogin i lokalny uzdrowiciel, który zostaje  uznany za groźnego przestępcę, który dokonał w Kazachstanie krwawej masakry i został skazany przez tamtejszy sąd na karę śmierci. Mieszkańcy Ząbkowic, przyjaciele i ukochana mężczyzny nie chcą uwierzyć, że Igor jest bezwzględnym mordercą. Tosia , wraz z grupą przyjaciół postanawia zdobyć dowody na to, że żyjący od lat w ukryciu Kazach nigdy nie był oprawcą, a ofiarą, która sięgnęła po broń, by ratować własne życie.  

 Powieść Katarzyny Bondy nie jest typowym kryminałem, w którym główni bohaterowie mają za zadanie rozwiązać tajemnicę zbrodni. Akcja tej niezwykłej powieści rozgrywa się na dwóch planach czasowych -  w teraźniejszości i przeszłości. Wątki rozwijające się w roku 2001 skupiają się wokół postaci Tosi, jej rozterek związanych dość dynamicznym, momentami trudnym związkiem z Kerejem i działaniami związanymi z walką o jego uniewinnienie.  Część powieści, której akcja rozgrywa się w roku 1994 przenosi czytelników do  Kazachstanu, gdzie śledzą oni barwną, mocno nasyconą lokalnym kolorytem opowieść o Kereju Kunanbajewie, kierującym się w życiu zasadami honoru młodym przedsiębiorcy, który zadarł z miejscową  mafią. Czytelnicy stopniowo odkrywają tajemnicę związaną z popełnionymi przed laty zabójstwami. 

 „Miłość leczy rany” to utwór dla miłośników powieści utrzymanych w stylu kryminałów skandynawskich, w których odkrycie motywów zbrodni jest równie istotne, co nakreślenie obszernego tła społeczno-obyczajowego. Uważam, że  Katarzyan Bonda wykonała kawał solidnej roboty, tworząc wątek kazachski, w którym znalazło się mnóstwo fascynujących, kulturowych smaczków – z ogromnym zainteresowaniem czytałam o kazachskich zwyczajach, przesądach i folklorze stanowiących bardzo istotny element całej historii. Sam wątek kryminalny inspirowany prawdziwymi wydarzeniami również był bardzo wciągający i ciekawy. 

 Najnowsza powieść Katarzyny Bondy dostarczyła mi kilkadziesiąt godzin świetnej rozrywki. Moje pierwsze spotkanie z jej prozą okazało się nader udane.