365 dni recenzja

O Blance Lipińskiej słyszałam już wiele. Rzadko kiedy jednak opinie odnośnie literatury są tak mocno skrajne, jak w przypadku powyższej pani. Mnie samej jakoś mocno nie ciągnęło do tego, aby przekonać się, co za historię wymyśliła. Do tego czynu "zmusiła" mnie dopiero informacja, że w lutym pojawi się w kinach film na podstawie książki "365 dni". Zaczęłam czytać, nie mając zbyt wygórowanych oczekiwań. Jednak zostałam dość mile zaskoczona. Książkę czytało mi się dość szybko, nie było momentów, w których chciałam ją wyrzucić przez okno, ale... No właśnie. Powieść ta jest raczej na jeden wieczór i dość szybko się o niej zapomni. Poza tym dość liczne przekleństwa utrudniały mi nieco samą lekturę i odbierały nieco przyjemności. Nie rozumiem czemu nadal niektórzy autorzy/autorki uważają, że żeby napisać dobry erotyk, z dobrymi scenami seksu to trzeba koniecznie użyć ogromu przekleństw. Poza tym od samego początku przedstawiana tutaj historia kojarzyła mi się z inną, miałam wrażenie, że gdzieś już ją czytałam. I w końcu sobie przypomniałam. W powieści Augusty Docher pt. "Kryształowe serca" historia opierała się na tym samym motywie, a mianowicie nagłym i niespodziewanym porwaniu i wywiezieniu do obcego kraju (no w przypadku "365 dni" jest to wyjazd na wakacje przez główną bohaterkę). Poza tym strasznie mnie z początku irytowała właśnie główna bohaterka, czyli Laura. Z jednej strony udawała cnotkę wręcz, nie mogła uwierzyć, jak Massimo mógł ją porwać itp., ale dość szybko zamieniła się w dziewczynę lekkich obyczajów, która mogłaby się kochać całymi dniami i nocami. I na koniec, chyba najważniejsza rzecz - pomimo tego, że szybko się tę książkę czytało, to jednak akcja była zbyt szybka. Laura została dopiero co porwana, a już zaraz czytelnik natrafia na wzmiankę, że tak bardzo jej zależy na swoim "oprawcy" i że nie może znieść nawet najmniejszej rozłąki. Na film pójdę, bilety zakupione, ale tylko i wyłącznie z czystej ciekawości, w jaki sposób twórcy postanowili ukazać tę dość specyficzną historię ;)