Zakochana w Barcelonie recenzja

Zerkając na tytuł, okładkę i opis tej książki, założyłam sobie z góry, że "Zakochana w Barcelonie" to będzie romans, albo przynajmniej powieść obyczajowa z elementami romansowymi. Tymczasem, już od pierwszych stron okazało się, że to nie jest klasyczna historia miłosna, niemniej, uczucia widać gołym okiem - chodzi tu bardziej o miłość autorki i jej bohaterki do Barcelony i ogólnie do Hiszpanii. Właściwie to mam wrażenie, że sama historia Małgorzaty jest tylko pretekstem, żeby oprowadzić czytelników po tym pięknym mieście i podzielić się z nimi swoją miłością do bogatej hiszpańskiej, a szczególnie katalońskiej kultury.

Ten sentyment do Hiszpanii widać bowiem tak mocno, że momentami czułam się jakbym raczej czytała pełen życia przewodnik po stolicy Katalonii, a nie powieść obyczajową, zwłaszcza przy fragmentach, gdzie bohaterka rozmawia sobie z różnymi ludźmi, a oni sypią jak z rękawa różnymi datami i faktami historycznymi. Z reguły mi to nie przeszkadzało, więcej, nawet mnie zainteresowało niektórymi aspektami z historii i kultury tego regionu. Momentami jednak, kiedy opisywane są spacery Gosi, odczuwałam pewnego rodzaju przytłoczenie różnymi nazwiskami, datami, faktami i momentami historycznymi.

Klasyczny wątek miłosny również pojawia się w tej książce, jest on jednak bardzo subtelny i w sumie opisany mimochodem, bez wdawania się w szczegóły, w przeciwieństwie do wspomnianych opisów Barcelony. Poza dość powściągliwie nakreślonym romansem, w powieści pojawia się też trochę wzmianek o przyjaźni, bowiem Gosia, główna bohaterka, w trakcie swojego pobytu na stypendium poznaje wiele ciekawych osób - zwłaszcza swoją gospodynię Nurię, weterynarza Marca, który mieszka po sąsiedzku, wykładowczynię uniwersytecką Montse i jej przyjaciółkę Laię, a także wspomina swoich znajomych z Polski. Jednak ani nowe znajomości, ani stare przyjaźnie, ani wreszcie to poszukiwanie miłości, nie stanowią głównej osi powieści, są tylko dodatkiem do zakochania się w Barcelonie.

Ogólnie rzecz biorąc, powieść tę czyta się łatwo i szybko, napisana jest bowiem lekko, prosto i bezpretensjonalnie. Można z nią spędzić miło kilka wieczorów, choć nie wniesie zbyt wiele do życia ;). Ot, przyjemna lekturka, z dużą dozą miłości do Barcelony i kultury hiszpańskie.


Książka przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej