Milion powodów recenzja

Chociaż uwielbiam debiuty literackie, nie miałam na swojej liście do przeczytania książki „Milion powodów” Martyny Majewskiej. Przyznam szczerze, że okładka jakoś niespecjalnie do mnie przemówiła, więc nie zawracałam sobie głowy czytaniem opisu, jednak przypadkiem zobaczyłam zdjęcie tej publikacji u jednej z topowych bookstagramerek, która się nią zachwycała, więc postanowiłam zaryzykować. Czy decyzja była słuszna?

Bardzo spodobał mi się początek książki, w którym mogłam poznać głównych bohaterów, gdy ci byli sporo młodsi i uczęszczali do liceum. Dzięki temu spojrzeniu w przeszłość dowiedziałam się, co nieco nie tylko o nich samych, ale również o relacjach, które ich łączą. Myślę, że było to dość ciekawe doświadczenie, które pozwoliło mi spojrzeć nieco szerzej na to, co wydarzyło się dalej.

Chociaż nie jestem związana ze środowiskiem medycznym, lubię historie, które kręcą się wokół tego tematu. Muszę więc przyznać, że sam pomysł na napisanie książki, w której fizjoterapeutka pomaga powrócić do sprawności mężczyźnie, który uległ wypadkowi i jeździ na wózku inwalidzkim, a dodatkowo jest jej wielką młodzieńczą miłością, był naprawdę świetny. Nawet sobie nie wyobrażacie, jaka byłam nakręcona, żeby dowiedzieć się, jak potoczy się ich historia i czy Lea w ogóle da radę współpracować z Erisem, zwarzywszy na jej młodzieńcze uczucia. I w zasadzie publikacja Martyny Majewskiej mogłaby być naprawdę fantastyczną książką, zasługującą na najwyższą ocenę, gdyby nie tempo rozwoju relacji pomiędzy głównymi bohaterami.

W mojej ocenie Lea zachowała się względem Erisa mało profesjonalnie, ponieważ doszło do „czegoś” między nimi już podczas drugiej wizyty, co trochę mnie zniesmaczyło. Myślę, że gdyby do ich zbliżeń doszło znacznie później, książka podobałaby mi się znacznie bardziej. Zresztą, pomimo że nie mam nic przeciwko scenom erotycznym w publikacjach, tutaj wyraźnie mi nie odpowiadały. Wydaje mi się, że autorka nie do końca przemyślała to, w jakich okolicznościach powinno do nich dochodzić, ponieważ w pewnym momencie miałam wrażenie, że mają być one lekiem na całe zło, przez co to, co było w tej książce najlepsze — czyli wątek powrotu do zdrowia i nadzieja na lepsze jutro zostały zepchnięte na margines.

Niemniej jednak myślę, że w przyszłości sięgnę po kolejną książkę autorki, aby przekonać się, jak rozwinie się jej pisarski warsztat.