Milczenie recenzja

„- Co mam na myśli… mam na myśli, że właśnie ingeruje poważnie w bieżące śledztwo i wydaje mu się, iż powinien dawać sprawcy jakieś dobre rady. (…)
- Sądzę, że on… jest przekonany, że wrócił tamten sprawca. I chce go… sprowokować.”*

Trudno jest zapomnieć o tym co było. Wspomnienia wracają niepostrzeżenie i kołaczą się w głowie. Gnębią, zmuszają do przemyśleń, wspominania i analizowania. Czas ponieść konsekwencje tego co się zdarzyło… Nic nie jest takie jak się wydaje…

W 1974 roku, w Finlandii Pia Lehtinen pada ofiarą gwałciciela. Na miejscu zbrodni zostaje tylko rower, a podczas śledztwa wychodzi, że świadkowie widzieli tylk mały czerwony samochód. Po jakimś czasie ciało ofiary zostaje znalezione w pobliskim jeziorze, a sprawca przepada bez śladu.. Śledztwo trwa, ale brak dowodów i śladów sprawia, że jest odłożone na bok..
Mijają 33 lata. W miejscu gdzie zginęła Pia stoi teraz krzyż upamiętniający te straszne zdarzenie. Pewnego dnia obok krzyża zostaje znaleziony rower i torba. Okazuje, że są to rzeczy Sinniki Vehkasalo. Kimmo Joentaa i Antsi Ketola zajmujący się sprawą są pewni, że to ten sam sprawca,, który zgwałcił i zabił Pie. Uważają, że aby rozwiązać tą sprawę trzeba rozwiązać tą z przed lat.
W sprawę z przed lat zamieszana jest jeszcze jedna osoba. Osoba, która widziała co się zdarzyła Pii. Widziała, ale nie zareagowała. Milczy cały czas, jednak gdy w telewizji słyszy o nowym zdarzeniu tak bardzo podobnym do tego sprzed trzydziestu trzech lat wspomnienia wracają i każą wrucić tam gdzie to się działo. Zmuszają do tego by zmyć swoje winy. Wynikiem starań jest jednak tylko szaleństwo, w które popada.
Czy rzeczywiście Sinnika zginęła w ten sam sposób? A może to jakiś okrutny żart? Czy znajdzie się sprawca odpowiedzialny za morderstwo sprzed lat? Jak te dwie sprawy wpłyną na samych zainteresowanych?

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Nie leje się tu krew, nie ma walki, tajemniczego sprawcy. Tu jest inaczej. Sprawcę poznajemy na samym początku, a zamiast walki i morza krwi mamy szaleństwo, milczenie, niedomówienia… Autor wprowadza nastrój wspomnień, odrobina szaleństwa, mnóstwo tajemnic każdego z bohaterów. J. C. Wagner skupia się na psychice bohaterów.
Treść wydarzeń poznajemy z różnych punktów widzenia co pozwala nam poznać każdego z bohaterów w jego świadomości oraz to co obmyśli na temat tego co się dzieje. Bohaterowie są opisani szczegółowo i każdy ma swoją historię. Różnią się jak noc i dzień
Zakończenie Was zaskoczy. Nigdy bym nie podejrzewała takiego rozwiązania sprawy. Wszystkie moje podejrzenia, typy legły w gruzach. Z niedowierzaniem czytałam ostatnie strony i z podziwem myślałam o autorze.
Sama nie wiem czemu coś mi nie pasuje w „Milczeniu”. Wydaje mi się, że w książkę trzeba się w czytać, znaleźć tyle czasu by jak najmniej przerywać czytanie. Mi tego czasu brakowało. Nie mogłam się wczytać i wczuć. Jednak polecam. Warto przeczytać.

*str. 127-128