Lulu i Drapek 2. Wielka wyprawa do Mumlilendu recenzja

Tak naprawdę bajka może być czytana przez same dzieci, nawet do dziesiątego roku życia, bądź mogą ją czytać rodzice dzieciom na dobranoc już od czwartego roku życia. Autorka ma bardzo dobry styl, wszystko opisuje ze spokojem, nawet momenty, kiedy sama Lulu, czyli główna bohaterka ma złości na pewne sprawy. Sama dziewczynka ma prawie pięć lat, czyli jest dokładnie w wieku mojej córki, która zadawała mi bardzo podobne pytania. Często spierała się, że jest dorosła i chciała robić dorosłe rzeczy. Taka opowieść również była w bajce, gdzie dziewczynka zrozumiała, że bycie dzieckiem, to wspaniała sprawa, bo o nic nie trzeba się zamartwiać. Gdy była miesiąc przed urodzinami, od razu zachciała, by jej ulubiony kot Drapek stał się ogromnie duży. Myślała o tym tak dużo, aż przyśnił jej się sen, który z początku był wspaniały, ale gdy później poznała konsekwencje bycia dużym, ponownie zapragnęła mieć małego kociaka Drapka. Sama książka jest dosyć krótka i wydana większym drukiem. Każde z opowiadań ma na celu pokazanie dziecku rzeczy o które w wieku pięciu lat pyta, o które żąda i w które wierzy od logicznej strony. Dziewczynka przeżywając różne przygody zaczyna coraz bardziej poznawać świat i rolę dorosłych. Autorka doskonale zna język dziecięcy i delikatnie sugeruje, kiedy dziecko przekracza jakąś granicę i naprowadza je na właściwe tory myślenia. Spodobało mi się to, gdyż czytając ją codziennie przed snem, po jednej opowieści, zaspokoimy nie tylko obecne pytania, ale i te przyszłe o które z pewnością by niedługo nas męczyła. Niby to książka o dziewczynce, ale równie dobrze można ją czytać chłopcom. Warto wpajać mądre zasady malutkim dzieciom, by mogły wyrosnąć na samodzielne i odważne. Do tego pokazuje miłość do zwierząt i podpowiada w jaki sposób powinni się nimi zajmować. Oczywiście nie wszystkie historie są prawdziwe, działa tu sporo dziecięcej wyobraźni, która w tym wieku najszybciej się rozwija. Przed nami druga część serii o Lulu i jej przygodach. Zabieramy się za nie z wielka przyjemnością:-)


cz.2
Pierwsza część przygód Lulu i Drapka była wydana w lutym 2023 roku, a druga o przeszło rok później, więc i czas u Lulu przebiegł podobnie. Obecnie ma aż sześć lat i jest coraz bardziej ciekawa otaczającego ją świata. Samą bajkę napisała psycholog i pedagog, która od ośmiu lat mieszka we Wrocławiu, ale jej korzenia sięgają Ukrainy. Widać tutaj od razu specjalne podejście do dziecka, by nie tylko pokazać mu za pomocą bohaterki co można robić, a co nie, ale i nauczyć je, że czasami zwyczajnie trzeba posłuchać rodziców. Lulu na krok nie odstępuje kot Drapek, który bywa czasami w centrum wydarzeń. Autorka pokazała jak bardzo można kochać zwierzęta i że jest to jak najbardziej w porządku. Jedyne czego w tym wypadku trzeba potrafić, to móc dobrze się nimi zajmować. Ale nie tylko kotkiem będzie potrzebował jej uwagi. Od pewnego bowiem czasu Lulu zamartwiała się o mamę, gdyż dziwnie się zachowywała i bardzo przytyła. Mimo, że Lulu jest tylko sześciolatką, to jednak podkreśla, że dzieci w tym wieku robią się coraz bardziej spostrzegawcze. Jak sądzicie, czy ucieszył ją fakt, że do ich rodziny dołączy jeszcze jeden mały człowieczek? Nie trudno się było domyśleć, że dziewczynka była pewna, że nic się nie zmieni. Jednak nie spodobał jej się fakt, że mama nie miła już dla niej tyle samo czasu, co zawsze. Doszło nawet do wymiany niemiłych zachowań. Jak sądzicie, czy ktokolwiek był w stanie pomóc jej uporać się z tymi wszystkimi emocjami? Czy obecność Drapka będzie tutaj nieoceniona?
Uważam, że część druga jest równie urocza, co pierwsza. Lulu niestety nie jest dziewczynką z idealnymi pomysłami. Czasami jest dość wybuchowa, swoje zdanie wyraża za pomocą gniewu i krzyków, jakby nie zawsze była wysłuchiwana, bądź zaznaczała swoje konkretne zdanie. Prawdopodobnie z tego względu, że była pierwszym dzieckiem, wydawało jej się, że cokolwiek zapragnie, to musi to dostać. Jej rodzice wykazywali się tutaj dużą cierpliwością. Piękną sprawą z bajce są częste rysunki, które dodają jej uroku. Ma duży druk, więc czyta się naprawdę szybko. Myślę, że warto ją przeczytać:-)