Madeleine recenzja

Niedawno czytałam „Mariskę” Consilii Marii Lakotty. Powieść na tyle mnie zafascynowała, że z ciekawością sięgnęłam po „Madeleine” najnowszą wydaną w Polsce książkę tej Autorki. Liczyłam na równie wciągającą lekturę.

Madeleine i Heliera łączy wielka miłość. Młodzi planują wspólnie spędzić resztę życia, gdy tylko ojciec dziewczyny wyrazi na to zgodę. Wydaje się, że żadna siła nie jest w stanie ich rozdzielić, jednak takie przekonanie może się okazać złudne. Na drodze ich wspólnego szczęścia staje Yvonne, kuzynka Madeleine, która postanawia za wszelką cenę rozdzielić zakochanych. Snutym przez nią intrygom coraz bardziej sprzyjają okoliczności, a duma i niezłomność charakteru Madeleine i Heliera okazują się dla nich zgubne.

„Madeleine” to powieść dość specyficzna. Właściwie trudno jest umiejscowić ją w czasie. Początkowo sądziłam, że akcja rozgrywa się mniej więcej w XIX wieku, gdyż konstrukcja fabuły i portrety psychologiczne głównych bohaterów idealnie wpasowują się w tamtą epokę. Bohaterowie są albo krystalicznie czyści, honorowi i niezłomni, albo na wskroś źli i pozbawieni pozytywnych cech. Owa czarno – biała konstrukcja fabuły potęguje wrażenie nierealności opisywanych wydarzeń. Lektura „Madeleine” przywodziła mi na myśl piękną baśń o idealnej miłości, która choć napotyka przeszkody ostatecznie zawsze zwycięża.

Warto zwrócić też uwagę na osobę Autorki. Consilia Maria Lakotta urodziła się jako jedno z bliźniąt syjamskich zrośniętych skroniami. Drugie z bliźniąt zmarło, a Consilia na zawsze pozostała dotknięta paraliżem prawej strony twarzy. Od dziecka była niezwykle utalentowana, a dzięki miłości i wsparciu najbliższych jej talent miał szansę w pełni rozkwitnąć. Szybko stała się poczytną pisarką, która w swych powieściach starała się nawiązywać do wartości chrześcijańskich.

„Madeleine” napisana została pięknym, kwiecistym językiem i z dbałością o szczegóły. Fabuła rozgrywa się niespiesznie, a główni bohaterowie powoli motają się w sieć intryg i niespodziewanych splotów okoliczności. Uroku powieści dodaje bajkowa sceneria wybrzeży Normandii, gdzie nie brakuje romantycznych zakątków, tajemniczych ruin, a także gdzie stare legendy wciąż żyją swoim życiem.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/