Między nami chaos recenzja

Jeden z wielu pisarzy doceniony przez świat zachorował na demencję, przez co stał się ciężarem dla swojej rodziny. Kilkanaście lat później ucieka z domu, nie mówiąc nikomu, gdzie się udaję. Jak się później okazuje podróż kończy się śmiercią. Wszyscy zastanawiają się jak starszy człowiek z demencją trafił do Ohio. Kilka lat później Artur, wnuk wielkiego pisarza, który odziedziczył imię po swoim ojcu, który dostał go od swojego ojca zostaje wysłany, aby zamieszkać u swojego wujka. Jak się okazuje Artur jest niestabilnym psychicznie dzieciakiem, z zakazem zbliżania się do swojej dziewczyny. Zamieszkuje pokój, w którym przez pewnie czas mieszkał jego dziadek. W pewnej książce Artur znajduje wiersz napisany przez swojego dziada. Chłopak, zaskoczony tym faktem, ponieważ jego dziadek nie napisał nic od jego jedynej powieści napisanej w młodości, uznaje, że jego dziadek zostawił mu wskazówkę odnośnie do jego podróży tydzień przed śmiercią. Chłopak rusza śladem swojego dziadka, wkrótce poznaje dziewczynę, która jak się okazuje jest fanką twórczości jego dziadka, pomaga Arturowi w odnajdywaniu kolejnych wskazówek, aż wkopują się w poważne tarapaty. Artur podczas tej wyprawy zmienia, się zaczyna rozumieć pewne rzeczy, oraz akceptuje swoją przeszłość, lecz nie jest gotowy na to, aby dowiedzieć się, że tak naprawdę nie znał swojej bliskiej osoby.
Ta książka pokazuje jak przeszłość może wpłynąć na człowieka oraz że niektórych rzeczy tak bardzo nie chcemy zaakceptować, że nas mózg może je wyprzeć z pamięci. Większość osób będzie pamiętać tę samą osobę na różny sposób, zależnie od zdarzeń, które razem przeszli i emocji, jakimi siebie darzyli. Książka podobałam mi się, choć z początku wydawała się nudna i niektóre opisy męczyły, to myślę, że może czegoś nauczyć. Akcja toczy się dość spokojnie co również może zniechęcić czytelnika. Żałuję, że to jedyna powieść napisana przez autora.