Oświęcim. Czarna zima recenzja

Pewnie nie jeden bądź nie jedna z was zastanawia się, jak żyje w Oświęcimiu. W mieście naznaczonym ogromną tragedią. W miejscu, gdzie ginęli ci, którzy nie pasowali do nazistowskiego schematu. Takie pytanie zadał sobie Marcin Kącki autor Czarnej Zimy. Kącki w swojej najnowszej książce zabiera czytelnika w podróż do miasta przeklętego. Nad którym według miejskich legend ciąży klątwa. Jak żyć, kiedy każdy kojarzy to miasto z hitlerowskim obozem śmierci?

Autor w pozycji porusza wiele wątków. Nie skupia się tylko obozie. Opisuje również inne problemy, z którymi na co dzień muszą borykać się mieszkańcy Oświęcimia. Spór z Żydami, Romami, brak kanalizacji, zamknięcie się ruchu turystycznego tylko i wyłącznie na Auschwitz. Tak naprawdę Kącki zamyka na blisko czterystu stronach życie mieszkańców miasta. Daje niejako odbiorcom klucz do bram miasta.

Książka to zbiór reportaży, wywiadów przeprowadzonych z mieszkańcami Oświęcimia. Zaciekawił mnie bardzo reportaż o zbieraczach, którzy za nic mając bestialsko pomordowanych ludzi, szukali ukrytego złota. Równie interesującym jest ostatnia część poświęcona promocji miasta. Jednoznacznie wskazuje, że Oświęcim to miasto, które na barkach niesie pozostałości nazistowskich Niemiec. Bardzo ciekawe są rozmowy odbyte z mieszkańcami miasta, którzy z okien swoich domów widzą obóz. Wręcz mieszkają za przysłowiowym płotem. Dla ludzi z zewnątrz to szok, jak można tam mieszkać. Dla nich coś normalnego, ich dom. Jednak w Czarnej Zimie znalazły się informacje, które mnie delikatnie mówiąc, znudziły.

Jak się żyję w Oświęcimiu? Trudno, kiedy wszyscy patrzą na miasto przez pryzmat obozu. Nie kierują się do centrum. Dla blisko dwóch milionów odwiedzających miasto zaczyna i kończy się przy bramie Arbeit macht frei. Jest to bardzo smutny obraz. Mimo że miasto nie jest mi znane, to z opisu zawartego w książce wysnułam, że ta okolica ma dużo więcej do zaoferowania turystom.

Mam wrażenie, że poprzez historię Oświęcim już nigdy nie pozbędzie się łatki wiecznego cmentarza.