Gorsza siostra recenzja

"Gorsza siostra" od @wydawnictwo_wab i napisaną przez Justynę Bednarek i Jagnę Kaczanowską. Miałam duże oczekiwania co do tej książki zwłaszcza, że jest pod patronatem fundacji DKMS. Okazało się jednak, że w pewnym sensie się rozczarowałam.
.
Ida ma kochającą się rodzinę, męża i dwuletnią córeczkę oraz mamę Urszulę. Rok temu wykryto u niej białaczkę z tego powodu większość czasu spędza w szpitalu. Gdy leczenie nie pomaga, a choroba postępuje jedynym ratunkiem pozostaje przeszczep. Jednak nie jest to takie proste, ponieważ żaden członek rodziny nie może nim być, a w bazie danych fundacji również nie ma zarejestrowanego odpowiedniego dawcy. Urszula chce uratować córkę za wszelką cenę i wtedy właśnie przychodzi jej z pomocą brat jej matki, zakonnik z Tyńca. Nie może być on dawcą, ale zna on pewną rodzinną tajemnicę, którą chce się podzielić z Urszulą. Czy znajdzie się dawcą szpiku dla Idy? Czy tajemnica rodzinna coś zmieni?

Książka mówi o poświęceniu, odrzuceniu, pragnieniu miłości i potrzebie akceptacji. Pełna tajemnic rodzinnych, których wyjawienie może dużo zmienić. Mamy tutaj, na początku i końcu, czasy współczesne - chorobę Idy, strach przed utratą bliskiej osoby i radość z odnalezienia półsiostry oraz dawcy - jednak podane jest to nam bez głębszych emocji. Czytając te fragmenty nie odczuwałam nic. A wydawałoby się, że to najważniejsza część książki i będzie pełna uczuć. Niestety mi ich tu zabrakło. Potem środek - opowieść brata Heronima z Tyńca - przenosi nas do czasów przed drugą wojną światową, gdzie początek ma cała historia. I właśnie to ten fragment jest najciekawszy i napisany z emocjami.
Natomiast część poświęconą chorobie odczuwam jakby nie należała do tej książki. W zasadzie to liczyłam, że dostanę zupełnie coś innego. Zresztą sam opis też wskazywał na historię choroby, trudy zmagania się z nią, poczucie osamotnienia i emocje z nią związane, a zamiast tego otrzymałam historię rodzinną dziejąca się w stanie wojennym. Bardzo mnie to rozczarowało. Opowieść z przeszłości przeysłania tu to, co powinno być głównym wątkiem, czyli walkę z chorobą i informacje dotyczące dawców oraz przebieg oddawania szpiku kostnego. To co istotne zostało zamknięte na niemal 60 stronach.

"Gorsza siostra" to dobrze napisana obyczajówka, którą czyta się szybko. Nie ma się jednak co tu nastawiać na coś więcej jak opis perypetii rodzinnych z czasów II wojny światowej.

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu W.A.B.