Mgła recenzja

Wyobraź sobie, że otwierasz któregoś dnia oczy i wszystko, co dzieje się wokół, jest niczym biała, czysta karta. Nie masz pojęcia, gdzie jesteś i skąd się wziąłeś w tym miejscu. Nie potrafisz poprosić o pomoc, bo właściwie nie wiesz, jak miałaby ona wyglądać... Przeszłość jest czarną plamą, teraźniejszość - wielkim znakiem zapytania. Jaki będzie Twój pierwszy krok w tę nieznaną rzeczywistość? Skąd wiedzieć, komu można ufać?

Ewelina Dobrzycka znalazła się w takiej właśnie sytuacji. Pomocna dłoń, wyciągnięta przez przypadkową osobę, doprowadziła ją w bezpieczne ramiona męża. Czy jednak aby na pewno takie bezpieczne? Kobieta nie bardzo ma inne wyjście, niż zaufać. Ogarnia ją jednak nieustannie przeświadczenie, że nie wszyscy bliscy mają wobec niej czyste intencje. Kto chce pomóc, a kto jedynie wykorzystuje okazję, aby wdrożyć swój okrutny, pełen manipulacji plan?

"Mgła" jest takim rodzajem książki, z jakim nie miałam do czynienia chyba jeszcze nigdy. Ilość kłamstw, która przelewa się przez jej strony, wręcz zwala czytelnika z nóg. Pokręcone, owiane tytułową mgłą tajemnicy intrygi sprawiają, że w głowie pojawia się totalny mętlik i w zasadzie nie sposób określić, kto w danym momencie wydaje nam się najbardziej podejrzany o niecne działania. Jednocześnie Autorce udało się uniknąć efektu chaosu, co przy tym poziomie skomplikowania akcji jest wręcz niebywałe i zasługuje na ogromny szacunek.

Historia opowiadana jest z perspektywy różnych bohaterów, dzięki czemu możemy lepiej wczuć się w sytuację każdego z nich. Ciekawym elementem są także wspomnienia, które, wtrącane jakby od niechcenia, pozwalają krok po kroku zbliżać się do prawdy. Pani Kamila z idealnym wyczuciem dawkowała nam okruszki, prowadzące do rozwiązania, utrzymując jednocześnie stale atmosferę napięcia i niepokoju. Kiedy już moje myśli przypinały komuś łatkę tego dobrego, nagle bach! Nowy wątek rozbijał to poczucie pewności w drobny mak. I tak niemalże do ostatnich stron.

W tej książce chyba nikt nie jest nieskazitelnie czysty, ani po prostu zły. Są niewyobrażalnie ciężkie bagaże, jakie na bohaterów nałożyła przeszłość, często wbrew ich woli. Są moralne dylematy i wielkie pragnienia. Cena ich spełnienia jest jednak rzeczą subiektywną. Czy cel może uświęcać środki? Jeśli tak, to w którym miejscu przebiega granica moralności? Jejku! O "Mgle" można by pisać i pisać, tyle wzbudza emocji i tak wiele rodzi zastanowień. Musicie ją po prostu sami przeczytać, aby doświadczyć tych wszystkich wrażeń.