Rdza recenzja

 Piękna powieść obyczajowa. Głęboka. Taka jak lubię - z pazurem, i do łezki, i do śmiechu. Czyli kwintesencja życia. Rafałowi powiedziałam, że napisana jak przez kobietę i to naprawdę ogromny komplement, bo oddaje wrażliwość, zmysł obserwacji i umiejętność w obchodzeniu się emocjami.
 O czym? O tym jak babcia i wnuk zmuszeni przez okoliczności muszą zamieszkać razem, o ich życiach - tak odmiennych i osadzonych w innych czasach, a jednak splecionych, o tym, że szczera rozmowa pozwoliłaby rozwiązać choć część problemów, a mimo to często jej nie podejmujemy, o decyzjach mądrych i głupich, o odejściach, powrotach... O nich. O nas?