Kiedy odszedłeś recenzja

W pierwszej części żegnamy Willa, osobę która bardzo wiele wnosiła do książki.. Osoby dzięki której cała historia miała ręce i nogi.

Sięgając po kolejna część, wiedziałam że nie będzie lekko. Wiedziałam, że opinie w internecie są bardzo podzielone. Jednym drugi tom się podobał a inni mieli ochotę wyrzucić przez okno. Ja zdecydowanie należę do tych drugich.

Nasza główna bohaterka, tak mi się podobała w pierwszej części. Jej zaciętość. Jej chęci i zapał bardzo od mnie trafiały. Miałam ochotę powiedzieć dziewczyno daj luz, nie ogarniesz gościa, ale jednak to była silna dziewczyna i naprawdę byłam zaskoczona.
Drugi tom to jedno wielkie nieporozumienie. W ogóle mogło by go nie być.
Przechodzenie przez stan emocjonalny poprzez smutek, żal i radość, było bardzo męczące. Nie dawalam rady i miałam ochotę nią potrząsnąć za to wszystko. Denerwował mnie fakt, że jest taka słaba. Mimo wszystko rozumiem jej podejście, ale nie rozumiem tego, że nie potrafiła się podnieść. A później nie rozumiem również faktu pojawienia się innej osoby w jej życiu, która wkroczyła jak burza i rozpętała się burza. Pojawienie się córki, nie przemawia to do mnie, a wręcz uważam że było to po prostu zbędne. Wystarczyło to trochę skrócić i dołączyć to wszystko co znajdziemy w tomie 3. Ale no cóż, poszła pierwsza część to i druga się sprzeda. Niestety.
Mam również nadzieję, że nie powstanie ekranizacja tejże części, bo po prostu jest to gra nie warta świeczki, mimo że pierwsza część była zdecydowanym hitem. Chyba że faktycznie rozwiążą to jakoś i połącza drugi i trzeci tom w jedno, bo inacJe to się po prostu nie ma prawa sprzedać.

Pierwszą częścią byłam Zachwycona i naprawdę kibicowałam obojgu, wierząc że jednak coś może się zmienić, tak w drugim tomie miałam ochotę wysłać L. Do lekarza psychiatry jakkolwiek. Za to 3 część nadrabia druga więc, jeśli masz ochote na całą serię, nastaw się, że w drugiej nie ma lekko i może to trochę potrwać, zanim przez nią przejdziesz. Mimo wszystko ok jeśli mamy patrzeć na calos.