Czas huraganów recenzja

Po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzę na Meksyk jak dotychczas. To obraz, który wolałabym jak najszybciej zapomnieć. Fernanda Melchor dostała za "Czas huraganów" aż dwie nagrody i uważam, że w pełni zasłużone.
Jeśli chcecie przetestować, ile jesteście w stanie na siebie przyjąć zła, obrzydliwości, zepsucia i okrucieństwa to ta książka będzie tego dobrym przykładem. Nie da się stworzyć już gorszego obrazu niż ten przedstawiający mieszkańców ubogiej wioski La Matosa. Autorka kreśli świat widziany oczyma m.in nastoletniej Normy molestowanej przez ojczyma, wzgardzonej przez babkę i pałającej toksyczną miłością macierzyńską Yesenii, poszukującego niezwykłych doznań Brando oraz samej Wiedźmy - bohaterki niezwykle tajemniczej i intrygującej. Warto zwrócić uwagę, że ulokowana w centrum wydarzeń postać Wiedźmy wspaniale łączy wszystkich bohaterów. Osią fabularną jest morderstwo, jednak akcja nie poprowadzi nas w stronę poszukiwania winnych, dokładnego śledztwa, analizowania co, kto, gdzie i kiedy, dostaniemy tu o wiele więcej, aniżeli moglibyśmy się spodziewać. W tych bohaterach nie odnajdziemy nic pozytywnego, ani kropli dobroci, każdy z nich na wskroś przesiąknięty jest złem. Autorka doskonale obrazuje pierwotne instynkty, skrajne wynaturzenie. Sceny momentami bulwersują - obrazy obscenicznego wulgarnego seksu, smród, skrajne ubóstwo różne wydzieliny, mizoginia, brak potasowej edukacji, narkotyki, przedmiotowe traktowanie kobiet - to tylko niektóre z szokujących obrazów, ale radzę przygotować się na więcej. Wszechobecne zło wylewa się z każdej strony ukazując najbardziej mroczną stronę ludzkiej natury. Opisy są drapieżne, naturalistyczne i tak dobitne w swoim wyrazie, że chciałoby się natychmiast zapomnieć o tym, co przeczytaliśmy.

Fernanda Melchor przetoczy się ze swoją opowieścią niczym tytułowy huragan, a to za sprawa specyficznej narracji. Długie, niekończące się zdania sprawiają, że fabuła pędzi z niespotykana prędkością. Słowa tną niczym brzytwa, nie odsapniemy tu ani na moment. To istny huragan. Język przesycony mnóstwem wulgaryzmów nadaje gwałtowności. Zarówno konstrukcja zdań jak i sposób wypowiedzi nie wpłynęły w żaden sposób na odbiór fabuły, choć pierwszy raz miałam styczność z takim stylem wypowiedzi - praktycznie żadnych dialogów. Niesamowicie autentyczna historia przypomina mi reportaż. Świat Melchor jest przerażający i pełen zobrzydzenia, ale pomimo to niezwykle fascynujący.
Nie polecam czytelnikom o słabych nerwach.