Baśnie recenzja

Książkę tę kupiłam wiele lat temu, gdy patrzę na nią, wracają wspomnienia... To są baśnie mazurskie, czyli jakby częściowo moje, bo większą część swojego życia spędziłam właśnie tutaj. Ernst Wiechert to jedne z najbardziej poczytniejszych pisarzy niemieckich dwudziestego wieku. Urodził się na Mazurach, w leśniczówce po Mrągowem, a jego "Baśnie" są obecnie bardzo poszukiwaną pozycją w mazurskich bibliotekach. Nawet ja otrzymałam propozycję odkupienia tej książki. Jednak nie skusiła mnie cena i "Baśnie" Wiecherta zostają na mojej półce, będą czytały ją moje wnuki a może nawet i prawnuki...
Te baśnie są smutne, ale nie okrutne, bardziej melancholijne, takie jakie chce się czytać dzieciom i dorosłym. Moje wnuki uwielbiają gdy czytam im takie mniej znane opowieści, bardziej je interesują i ciekawe są ich zakończenia. A te baśnie moim zdaniem są takie jedyne w swoim rodzaju, takie jakby "nasze", bo mazurskie...

W swoich baśniach autor pokazuje nam świat, w którym nie wszystko jest piękne i różowe, ale gdzie jest dużo zła oraz przemocy, chociaż nie brakuje tu również dobra zwyciężającego lub starającego się zwyciężać to zło, lecz daje nam nadzieję na zmianę losu i otaczającej nas rzeczywistości, choćby nie wiem jak była zła.
Autor znający Mazury pięknie i realistycznie, chociaż w sposób magiczny, pokazuje nam uroki mazurskiego, często zasnutego mgłą krajobrazu. Postacie w jego opowieściach są wzorowane na legendach regionalnych, więc rdzennym mieszkańcom te baśnie są bardziej bliskie...

Czytając te baśnie, zdaję sobie sprawę z tego, że mieszkam obecnie na terenach dawnych Prus, gdzie język niemiecki był powszechny, dlatego nie dziwię się, że niemiecki pisarz pisał książki w tym właśnie języku. Mimo to na tych terenach uważa się go za "swojego" pisarza. Autor potrafił bardzo dobrze pokazać czytelnikom (nawet tym najmłodszym), co jest złem i jak je potępiać a także jak pielęgnować dobro i okazywać współczucie, i które uczucia są najważniejsze.
Wracam do tych baśni co jakiś czas, tym razem czytałam je razem z wnukami...
Polecam, jeżeli uda się Wam je gdzieś dorwać. Widziałam gdzieś wersję elektroniczną, lecz nie miałam okazji ich słuchania.