RAIN. Spraw, by cienie stały się światłem recenzja



Katarzyna Wycisk podniosła wysoko poprzeczkę pisząc “Freak. Naucz mnie oddychać”, dawno nie czytałam tak dobrego romansu. W chwili, gdy zobaczyłam zapowiedzi kolejnego tomu cyklu Niepokonani, wiedziałam, że nie mogę przejść obok niego obojętnie. Historia, jaką porusza autorka w “Rain. Spraw, by cienie stały się światłem” jest bliska mojemu sercu i czułam się bardzo poruszona, czytając o bullyingu w szkole. Temat dokuczania, bicia, przezywania, a nawet pchania młodego człowieka do czynu ostatecznego, jakim jest samobójstwo, jest czymś, co powinno być nagłaśniane na każdym forum. Cieszę się, że powstają książki, które opowiadają o tym problemie, który coraz częściej zbiera żniwo, wśród młodych ludzi. Nie jest to łatwy temat, dlatego radzę wam się zastanowić, przed sięgnięciem po ten tytuł. Sama w momencie, gdy główny bohater zostaje obrzucony różnymi inwektywami, również i tekstem: “Byłoby lepiej gdybyś się powiesił”, musiałam odłożyć książkę, by się uspokoić. Nie można jednak zapomnieć, że mimo ciężkiego tematu poruszanego w książce, autorka znów zadbała o piękną oprawę. Oczywiście błękitno niebieska oprawa książki kupiła mnie w całości, ponieważ jest to mój ulubiony kolor.

Życie nastolatków jest trudne, zmiany hormonalne, presja otoczenia i ciągle rosnące oczekiwania wobec nich. Rówieśnicy, zamiast wspierać się nawzajem, potrafią być wredni dla siebie. Niekiedy do takiego stopnia, że popychają innych młodych ludzi do bardzo ostatecznych czynów. Szesnastoletni Jace jest ofiarą bardzo drastycznego nękania ze strony rówieśników. Marzy tylko o tym, by zakończyć szkołę i zapomnieć o tym co go spotkało w niej. Na jego drodze los stawia May, która dopiero co się przeprowadziła do Tuttlingen. W poprzedniej szkole przymknęła oko na nękanie koleżanki z klasy, tym razem nie ma zamiaru popełnić tego błędu i staje w obronie Jace’a. Chce poznać go lepiej i jako jedyna zadaje sobie trud, by się do niego zbliżyć. Czy uda się jej przebić przez mur, który zbudował wokół siebie Jace?

Porównujecie poprzednie książki autora, do tej, którą właśnie czytacie? Ja niestety porównałam “Rain” do innych książek z cyklu Niepokonani i oceniam ją słabiej niż poprzednie. Cały czas się upominam, że to dopiero pierwsza część i pewnie autorka pokaże to, do czego nas przyzwyczaiła w drugiej części. Brakowało mi morza wylanych łez, jakie wylałam podczas lektury poprzednich książek. Właśnie dlatego mam ogromne oczekiwania co do drugiej części “Rain” boję się, że te oczekiwania popsują mi odbiór historii Jace’a.

Największym plusem tej książki jest pomysł na opowiedzenie historii o dręczonym uczniu. Jak wspomniałam, coraz częściej słyszymy o tragicznych w skutkach aktach bullyingu. Jak nie brutalne postępowanie z nastolatkami, gdzie agresorami są ich rówieśnicy, to możemy usłyszeć o samobójstwach, czy samookaleczeniach się młodych ludzi. Przeraża mnie to, dlatego tak bardzo przyklaskuję tej książce i liczę, że inni autorzy również podejmą ten temat, powinien być szerzony jak najczęściej.

Podsumowując, polecam, mimo że oczekiwałam czegoś więcej, jestem szczerze zadowolona z tej książki i jestem nadal wielką fanką twórczości Katarzyny Wycisk.