Matylda. Droga ku marzeniom recenzja

Nareszcie się doczekałam drugiego tomu fascynujących losów Matyldy.

Tym razem musi mierzyć się z nowymi wyzwaniami, zdana na siebie samą po śmie*ci protektorki walczy o swój byt.

Głód wiedzy nie wygasa a Matylda chce być niezależną kobietą, więc jak to ona, zakasuje rękawy i ciężko pracuje by utrzymać się w mieście.
Udało się jej zdobyć upragnione wykształcenie dzięki Pani Elke.

Jednak los i tym razem jej nie oszczędza.
Nie jest łatwo w tym zdominowanym przez mężczyzn świecie a Matylda odnajduje swoją pierwszą miłość.
Jednak czy jest ona prawdziwa?

Przyjaciółki z czasów szkolnych są obecne w jej życiu, zakładają rodziny i zmagają się z trudem dorosłego życia.

Ten tom czytałam jeszcze szybciej i z jeszcze większym zainteresowaniem.
Bardzo lubię styl pisania autorki, który spaja wszystkie tomy w jedną całość i nie pozwala nam na oderwanie się od lektury.

Było kilka zwrotów akcji, do naszej bohaterki dołączyli młodsi bracia - to świetny zabieg, że ich postacie zyskały nieco więcej barw i charakteru niż tylko bycie młodszym rodzeństwem pozostawionym na wsi.

Matylda standardowo w większej mierze myśli o innych więc potrzeby rodzeństwa przedkłada ponad swoje a jednocześnie próbuje swoich sił w dążeniu do marzeń.
Jest pracowita, inteligentna i zdeterminowana.

Niestety, moim zdaniem trafia na kogoś zawistnego i zazdrosnego, kto nią manipuluje i usiłuje niniejszych jej talentowi.
Jak sobie poradzi Matylda?
Czy znajdzie swoje szczęście?
Czy znowu musi wyruszyć w drogę?

Zaskoczyło mnie zachowanie Daszkowskiego.
Nie sądziłam, że jest aż tak ślepy na manipulacje swojej drugiej żony i odwróci się od swoich dzieci z pierwszego małżeństwa.
Szczęście, że nasza Matylda miała cudowną matkę i ma dobre (aż za dobre) serce dzięki czemu próbuje spoić więzy rodzinne jednakże nie bez uszczerbku.

Bardzo jestem ciekawa, co przyniesie nam kolejny tom, na który już teraz niecierpliwie czekam.
Zakończenie nabrało takiego tempa i skończyło się w kluczowym momencie (chociaż mogę się domyślić kierunku tego pociągu) że mam niedosyt i chcę poznać już dalsze losy rodzeństwa Daszkowskich teraz, zaraz.