Matnia recenzja

Zuza wychowała się w domu dziecka. Nie ma żadnej rodziny, a jedyną bliską jej osobą jest przyjaciółka, Agata, z którą przez lata dzieliła codzienność. W dorosłym życiu nie ma łatwo, jednak pomału zaczyna wychodzić na prostą, gdy poznaje wspaniałego mężczyznę. Dobrze sytuowany, namawia ją, by po utracie pracy nie podejmowała nowego zajęcia. Kobieta godzi się na taki układ. Wszystko przebiega jak w bajce, dopóki któregoś dnia mężczyzna po prostu nie znika. Okazuje się, że zostawił Zuzę z potężnym długiem u przedstawicieli ciemnego światka. Wkrótce potem dziewczyna dowiaduje się, że jest w ciąży, w dodatku ciąży bliźniaczej. Bez pracy, bez perspektyw, bez rodziny i jakichkolwiek szans na zapewnienie swoim córeczkom godnego życia, Zuza staje nad życiową przepaścią.

Wtedy na jej drodze pojawia się Marek Cholewa. Zakochany w niej po same uszy, przystojny i bogaty, wydaje się być prawdziwym księciem z bajki. Chce zapewnić Zuzie i jej dzieciom wszystko, co najlepsze, a dziewczynki bez mrugnięcia uznaje za swoje. Przeprowadzają się do uroczego domku, położonego blisko lasu we wsi Toporzyce, nad jeziorem Wiedźmie. Czy ta bajka może jednak dziać się naprawdę? Czy Zuza wytrzyma nagły wyjazd ukochanego do pracy za granicą i samotne, długie jesienne wieczory w chacie pośrodku niczego? Psychodeliczny klimat wioski i dziwne zachowania jej mieszkańców z pewnością nie pomogą dziewczynie oswoić się z nowym miejscem.

Książka trzyma w napięciu i wywołuje dreszcze na plecach. Podczas czytania czułam, że ktoś czai się za oknem i sprawdzałam, czy aby na pewno dobrze zamknęłam drzwi. Autorowi udało się stworzyć absolutnie genialny klimat, w którym tytułowa matnia gra pierwsze skrzypce. Mimo przewidywalności niektórych wątków, czyta się tę historię z zapartym tchem, a ostatnie kilkadziesiąt stron to jedno wielkie napięcie. Problem poruszony w książce jest przerażający i aż ciarki pojawiają się na moich plecach kiedy pomyślę, że tego typu historie naprawdę mają miejsce. Cieszę się, że nie przeczytałam tej książki kilka miesięcy wcześniej, kiedy moja młodsza córka była mniejsza, bo chyba byłoby to dla mnie kompletnie nie do udźwignięcia. Bardzo, bardzo polecam.