Martwa natura recenzja

Czymże jest martwa natura? Pewnym gatunkiem malarskim, w którym stosuje się elementy natury nieożywionej. Ale czy tylko tym? Czy to, co kiedyś żyło, teraz jest zupełnie martwe? Czy być może pod tą nieruchomą powłoką kryje się jeszcze jakaś iskra życia?

"Martwa natura" Joy Fielding. Casey jest piękną, inteligentną i sympatyczną trzydziestolatką, która ma wszystko: kochającego męża, wierne przyjaciółki, dobrą pracę, wielki dom i jeszcze większy majątek. Trudne dzieciństwo spowodowało, że Casey z każdym dniem docenia to, co ma, nie wywyższając się. Wręcz przeciwnie, jest ona skromną, pomocną kobietą, którą wszyscy uwielbiają. Niestety, komuś jednak przeszkadzała. Tuż po spotkaniu z koleżankami, Casey zostaje brutalnie potrącona na parkingu przez rozpędzony samochód i pozostawiona sama sobie. Mocno poturbowana w końcu trafia do szpitala, gdzie czeka ją skomplikowana operacja i w konsekwencji zapada ona w śpiączkę. Początkowo policja myśli, że to był wypadek, jednak dość szybko okazuje się, że to była próba zabójstwa. Najbliżsi kobiety wierzą w jej powrót do zdrowia, choć szanse są niewielkie. Czy Casey wyjdzie z tego? Czy przeżyje? A jeśli tak, to czy będzie świadoma czy też już na zawsze pozostanie w stanie wegetatywnym? Czy pozna ona prawdę o tym wypadku i kto za tym stoi? Prawdę, która okaże się bardzo nieprzyjemna.

Bardzo lubię twórczość Joy Fielding. Jej thrillery psychologiczne stanowią nie lada zagadkę dla czytelnika, a przy tym gwarantują silne emocje i sporo czasu na własne przemyślenia. Jednakże ta konkretna pozycja okazała się najsłabszą z tych, jakie do tej pory czytałam. To nie oznacza, że była ona zła.

"Martwa natura" to średnia książka, która pomimo wszystko wciąga i intryguje. Niestety ma ona jeden wielki minus. Otóż nasza główna bohaterka jest tak jakby mało aktywna, choć w jej wnętrzu całkiem sporo się dzieje. Także pozostałe postacie wydają mi się jakoś dziwnie apatyczne, przez co w tej powieści brakuje niebezpiecznej atmosfery wywołującej dreszcze. Cała akcja rozgrywa się w nieco innej "rzeczywistości" zupełnie nieznanej ludzkości, całkiem poza naszą świadomością, powierzchownością. Momentami wszelkie wydarzenia są zbyt irracjonalne, choć bardzo możliwe. W sumie tego chyba nikt nie wie.

Casey jest bardzo skomplikowaną postacią. Początkowo zwykła szara myszka, lubiana, doceniana, ambitna, w rzeczywistości nie jest wcale taka kryształowa. Podobnie jak jej najbliższe otoczenie. Jej wypadek zmienił wiele, ale i pomógł odkryć okrutną prawdę o dwulicowości, manipulacji i zazdrości pewnych osób. To, czego doświadczyła będąc w śpiączce jest niewiarygodne, niepojętne, szokujące, ale i bardzo optymistyczne.

Nie do końca wiem jak jednoznacznie ocenić akcję tej historii. Na pierwszy rzut oka jest ona umiarkowana, niekiedy nawet monotonna i żmudna, ale z drugiej strony przecież tam cały czas jest jakaś dynamika i nagłe zwroty, tylko poza pewną realną płaszczyzną. Niestety, już od połowy tego thrilleru, fabuła staje się przewidywalna i mniej ekscytująca, a zakończenie pozostawia wiele do życzenia. W sumie mam na myśli jego brak, ponieważ pominięto najważniejsze elementy tej powieści, ukazujące prawdę i zdemaskowanie przed światem sprawcy. W związku z tym, zamiast zastrzyku emocji, otrzymałam nijaki finał bez charakteru, fajerwerków itp.

Podsumowując, "Martwa natura" to niestety tylko średni thriller psychologiczny w wykonaniu Joy Fielding, choć nie zaprzeczę, że wciąga. Fabuła ciekawa, lecz nieco zbyt monotonna, akcja przyzwoita, a bohaterowie tacy sobie. Jest tajemniczo, intrygująco, ale przewidywalnie. Jednego jestem niemalże w 100 % pewna- ta historia daje sporo do myślenia, czy aby jest w niej choć jakieś ziarenko prawdy. Czy jest jakaś szansa dla tych, którzy są w długotrwałej śpiączce? Szansa, ze nas słyszą, rozumieją i że do nas powrócą? Mam taką nadzieję.