Samotność w sieci recenzja

Przychodzi taki moment w życiu każdego mola książkowego, że wypadałoby napisać chociaż kilka słów o książce, która może nie tyle, że odegrała w moim życiu jakiejś ogromnej roli, ale na pewno w jakiś sposób otworzyła mi oczy i sprawiła, że trochę inaczej spoglądam na świat, inaczej patrzę na ludzi... Taką książką jest właśnie "S@motność w sieci" Janusza Leona Wiśniewskiego.

S@motność w sieci, to książka do której mam przeogromny sentyment. Czytałam ją wielokrotnie i za każdym razem działa na mnie tak samo. To już taka moja mała i osobista tradycja, że sięgam po tę książkę raz w roku, gdy luty przeskakuje w marzec. Ten czas jakoś wyjątkowo sprzyja tej cudownej lekturze. Siadam wtedy wygodnie w fotelu (tak, mój nick zobowiązuje - a jakże), przygotowuję wielki dzbanek herbaty, biorę ukochany kubek i zatracam się w doskonale mi znanej lekturze. Książkę połykam ją w jedno popołudnie... I co mogę powiedzieć - za każdym razem porusza mnie i wzrusza coraz bardziej i mocniej... To pozycja, która zawsze będzie miała miejsce w moim sercu. Mimo, że nie należę do osób, które lubią słowo "zawsze".
Historia niby banalna... Bo może faktycznie odrobinę banału się tu znajdzie. Ale to historia tak piękna, opowiedziana w wyjątkowy sposób, który mnie zwyczajnie w świecie ujmuje.
S@motność ciekawi, wzrusza ale też sprawia, że zaczynasz myśleć, ilekroć byś po nią sięgnął.
To historia dwóch osób, które niby przypadkiem poznały się w wirtualnym świecie. Budują relację, odkrywają swe słabości, pragnienia. Historia osób, które z maila na mail poznają się coraz bardziej - wzruszają się, opowiadają o swoim życiu, przeżyciach. Są ze sobą, czekają na siebie mimo przeciwności. Historia chwytająca za serce, zaskakująca! Jedyna, do której wciąż wracam i wracam i wracać będę nie raz.
Długo zwlekałam z jakąkolwiek recenzją. Po tych kilku latach przyszedł ten moment, gdy oprócz gwiazdek wypadałoby napisać kilka słów o tej pozycji.
I wiecie co? Nie mogę się doczekać tej mojej małej tradycji, gdy sięgnę po ten tytuł za rok i znowu się wzruszę zaczynając przeżywać historię od nowa...